Dresden, stad of reservaat?

.. en zo bezocht ik eindelijk Dresden, jaren nadat ik daar redelijk in de omgeving verbleef. Jena, Gera, Weimar.. We zaten een paar jaar met zomerkamp van de zweefvliegclub in die regio. En als je een dag niet ging vliegen maakte je een uitstapje. Dresden kwam er niet van; naar verhouding toch best ver. Zodoende stond het nog steeds ergens op een lijstje.

Deze zomer was er weer de Documenta in Kassel, en ik besloot de twee te combineren.

Dresden… een oude stad in Saksen. Al bij de voorbereiding kreeg ik de boodschap mee: Pruisen was van het Militär en Saksen was,  ook om zich daartegen af te zetten, voor de kunst, de muziek, de wetenschap… Meissen porselein…

En natuurlijk wist ik dat Dresden tegen het eind van de Tweede Wereldoorlog hevig was gebombardeerd, zonder enige reden. Lees Mulisch, het Stenen Bruidsbed.

Het centrum is  in oude stijl herbouwd, daarmee wordt het toch een beetje een reservaat. Maar ik genoot van het bezoek aan de gebouwen (de eerste dag dat ik er was regende het onophoudelijk..); de kerken, de Zwinger (een soort nep-kasteel, met rondom galerijen , gebouwen op de hoeken en poorten in het midden van elke zijde) waar in één vleugel het museum met fraaie kunst onlangs was heropend. Een prachtige collectie met o.a. Hollandse meesters; nog in onderzoek qua klimaatbeheersing en bebording etc. Of je als bezoeker even wilt meewerken aan dit onderzoek… De eerste aanblik: Gut , het lijkt wel het vernieuwde Rijksmuseum..

In een ander hoekgebouw het museum met natuurkundige en astronomische instrumenten. Wat ziet het er allemaal mooi uit! Ik ben weer 50 jaar terug, bij mijn natuurkunde en sterrenkunde practicum aan de Leidse universiteit. Hier in Saksen staat de mooie uitvoering.

In dit museum ook prachtige scheepsinstrumenten, telescopen, hulpmiddelen voor ballistiek… ja, Saksen was niet militaristisch maar kennelijk was de instrumentatie voor de kogelbaan toch wel interessant..

Een rondleiding door het operagebouw leert me veel over wat er na 1945 is gebeurd. Ook elders in het gebied zie je borden met dank aan onze Sovjet vrienden, maar hier krijg ik er ook goede uitleg bij. Geen foto’s, alleen als je een licentie koopt. Ik kies ervoor om dat niet te doen, en dat is ook wel weer eens verfrissend. Geen wegduiken achter je camera. Als je googlet op Semperoper Dresden krijg je vast wel mooie plaatjes.

We beginnen in de beneden – foyer. Eikenhouten lambrisering, met gouddecoraties. Zou je denken! Vanwege de angst voor brandgevaar werd het geheel uitgevoerd in gips en beschilderd met eikenhout decor, en gouden decoraties. Twee jaar werk! Dat was ook het algemene thema van de herbouw: Arbeid was goedkoop, dus ook al het marmer op de hogere verdiepingen was nep. Arbeid was goedkoop en werkgelegenheid was belangrijk. Bij die vliegclub waar wij te gast waren, zo’n 8 jaar na de Wende, zeiden ze dat er vroeger werk voor je was als je van school kwam; in het nieuwe regime was dat niet meer zo en vertrokken de jongeren na de middelbare school naar Hamburg ofzo…

Maar wat een schitterend gebouw, die Semper Oper. We mochten even plaatsnemen op de bezoekersfauteuils, en zagen de proefneming met het brandscherm ter voorbereiding van het nieuwe seizoen. En het enorme podium met mogelijkheid om meer decors tegelijk op te stellen en per voorstelling te roteren.

De airco kwam boven uit de rugleuning van de stoelen.  “Dat is ook nieuw”; klimaatbeheersing geoptimaliseerd. In de oude versie was er geen verwarming. Was ook wel lastig vanwege de stemming van de instrumenten – en brandgevaar. Hoe werd het dan opgewarmd? Lichaamswarmte! De dag van een avondvoorstelling werden er een paar honderd militairen in de koude zaal gezet en daarna was de temperatuur zo aangenaam dat de dames in decolleté konden verschijnen…

Ik genoot ook van de Frauenkirche, na lange aarzeling toch herbouwd. Fraai. En nu een centrum voor vrede. Ik stak er een kaarsje op voor een vriend die ziek is. Hij gelooft er niet in en ik ook niet, maar wie weet…

De volgende dag was het stralend weer en kon ik heerlijk genieten van de stad in alle glorie, de rivier, de brug (met tramlijn in reconstructie)  en de andere oever waar geen oude gebouwen waren maar wel een centrum voor moderne kunst… een verademing.

De huidige tentoonstelling bestond uit de collectie van een maecenas. Fijn dat die nog bestaan.

En die zaterdag woonde ik een concert bij in de Marmerzaal van de Zwinger. Zauberflöte.. met klein orkest, verteller en 4 zingende solisten.

Buitenom naar de zaal, waar ruimte was voor ca 120 man publiek. Charmant. Uitzicht naar buiten, en een deur naar de kleedruimte waar je af en toe in een glimp zag dat er opgestapelde kratten stonden. Het hoort niet maar het maakt het zo menselijk…  Een mooie voorstelling. Helaas zongen de zangers met meer volume dan voor deze zaal geschikt. Maar  och… wat is het leuk om als onderdeel van je vakantie een concert te bezoeken. Dat doe ik pas sinds ik zelf viool speel. En ook hier waren de violen weer een voorbeeld voor mij.