Mijn tripje langs de Hollandse kust bracht me deze keer tot Tiengemeten. Maar het plan was groter (altijd fijn, een groter plan..) want het zou doorlopen tot Zeeuws Vlaanderen. Dat stukje Nederland dat vaak meer bij België lijkt te horen; met een rijke smokkelhistorie toch echt Nederlands. Een oude vriend van mij woonde daar en was als kind regelmatig behulpzaam om het aantal passagiers in de auto van Belgische klanten te verhogen zodat ze meer (boter enzo) mee mochten nemen. Hoezo België? Profiteer van je Nederlanderschap! Maar zo ver kwam ik nu nog niet; dat ga ik later dit jaar eens bestuderen.
Waar ik nu gebleven was? Die vrijdagavond na de Parade in Den Haag, op het terrasje van Bij Hem.
De volgende morgen uitgecheckt bij het fraaie Parkhotel, bagage mee naar mijn auto die keurig voor 24 uur geparkeerd stond in de Torenstraat, en richting Malieveld voor de tram naar Scheveningen. Aha, die trof ik dus al op de Kneuterdijk! Lijn 1 naar Scheveningen stopte vlak bij mijn favoriete Beelden aan Zee. Natuurlijk ook heerlijk om de zee even te zien… Het museum als vanouds een heerlijke omgeving met die terrassen vol fraaie beelden en zeezicht… en dat fijne licht! Deze keer een tentoonstelling van een Chinese kunstenaar over de beklemdheid van de mens in het Chinese regime. Zhang Dali zette zijn tag (zijn profiel) overal en maakte afgietsels van echte mensen. Die hij vervolgens opnam in installaties. Zijn werkwijze werd op video vertoond. Niet echt prettig om jezelf in gips te laten afgieten (benauwd: met pijpjes om te ademen maar overigens geheel ingepakt..) maar zijn geselecteerde modellen kregen er een voor Chinese begrippen aardig bedragje voor.
De andere tentoonstelling , van Nero/Allessandro Neretti, toonde constructs en installaties die mij soms brachten tot herkenning
Altijd fijn, Beelden aan Zee – en vooral de terrassen met zeezicht én het vervolg; een visje eten in een strandtent.
Terug met de tram naar de Kneuterdijk, auto opgehaald en richting Tiengemeten, mijn laatste etappeplaats van dit tochtje. Waarom het eigenlijk allemaal was begonnen. Deel twee ga ik vast ook weer daar oppakken..
De Zuid Hollandse Eilanden zijn (aan de oostkant – in het westen heb je altijd de zee..) niet echt inspirerend. Oud Beijerland, Nieuw Beijerland, … en dan de toerit naar de pont. Grote parkeerplaats, rugzak uit de achterbak (nog een paar dingetjes overladen) en een kaartje kopen voor de pont. Het retour is goedkoper voor leden van Natuurmonumenten…
Op weg… En aan de overkant weet ik dat het naar de herberg / camping ongeveer 3 kilometer lopen is. Over de weg. Hee, je kunt ook over de dijk lopen… wel zo aardig. Uitzichten, maar ook details. Ik wen, na jaren, weer aan het wandelen met rugzak (deze keer maar 9 kilo, was meestal ca 13). Poids lourds, langzame gang, kijken waar je je voeten zet op die grasdijk… en dus muizengaatjes en afgekloven konijnenpootjes spotten.
De nieuwe tijd: ik app wat met mijn vriendinnen naar aanleiding van deze interessante vondsten – en mijn telefoon raakt al snel leeg. Oplader achtergelaten op de wal…
Van de dijk af bij een boerderij, weer terug ( zo lang mogelijk níet op de weg..) , een graspad, en dan kom ik bij de herberg. Als lid van de Natuurkampeerbewijs vereniging mag ik in de boomgaard kamperen (niet-leden : op de wei! )
En wat is het weer fijn om mijn lichtgewicht 1,6 kilo tentje op te zetten en ’s avonds mijn potje thee te maken op mijn mini gasje..
Een ontdekkingstocht voerde me naar een vogelkijkhut (helaas mijn kijkertje niet mee, ligt in de tent, morgen beter) en naar een merkwaardig gebouw. Dan ontdek ik dat Tiengemeten ooit een plaats was waar de schepen uit de Oost in quarantaine lagen. Eerst even afwachten. Besmettelijke ziekte? Wachten tot het over is. Ik loop een paar mensen tegemoet die in het gebouw een tv programma gaan opnemen. Er zijn wat info-borden en zo krijg je een heel ander beeld van Tiengemeten dan dat landbouw-eiland dat je in gedachten had.
Etenstijd! De herberg is strak georganiseerd, als je er wilt eten moet je dat vooraf reserveren én je menu uiterlijk om 16.00 besteld hebben. Tja, ik had al zo’n vermoeden dat ik er misschien niet op tijd zou zijn, dus… vooraf uit het menu mijn keuze bekendgemaakt. Het is heerlijk weer. De dinergasten zijn besteld op tijdstippen rond 6 uur; reden van dit alles: de meeste medewerkers wonen niet op Tiengemeten dus die moeten met de avondboot mee! Heerlijk genoten van het goed verzorgde eten (gans! ) en na een avondwandeling en een kop thee van eigen campinggas al vroeg te ruste .
Voor het ontbijt geldt hetzelfde: vooraf bespreken want anders is het niet te regelen. In de herberg zijn 6 kamers (al lang tevoren volgeboekt) en ook campinggasten kunnen aanschuiven aan het ontbijtbuffet, maar het is allemaal heel kleinschalig en dus kwetsbaar.
Nog maar even terug naar de vogelkijkhut, nu mét kijker, en wat zie je dan veel meer! Ik ben geen ervaren vogelaar, doe wel al een paar jaar mee aan de tuinvogeltelling, maar zo in het wild… Tent afgebroken, (kindertjes van de buren weer vol verbazing dat het zo klein kan) , over de dijk naar de pont, rugzak achtergelaten bij het Bezoekerscentrum (aardige mensen) en nog een uitgebreide wandeling over de andere kant van het eiland. Als eerste bezoek ik het Speelnatuur park. Hier kunnen kinderen zich uitleven: bosjes, paadjes… ja dat had ik vroeger ook. Maar dan ook: watertjes met een boomstam erover, stapstenen.. en als topper de modderglijbaan! Zoals gezegd, mijn mobiel was leeg. Anders had ik nu de meest schitterende foto’s van moddergrijze jongetjes en meisjes kunnen laten zien.
De zon prikte al aardig en mijn zonnehoed lag op de wal, in de auto… bij de kassa van de natuurspeelplaats kon ik een fraaie pet scoren die mij in het vervolg van de wandeling goede diensten bewees. Mooi om een aantal kilometers te lopen en te genieten van de landschappen, de vogels, hier en daar een stukje cultuurgeschiedenis… Tiengemeten is de moeite waard, voor een paar dagen. Voor mij was deze 24 uur op dit moment genoeg. Misschien gebruik ik het weer als start voor mijn Tweede Helft Hollandse Kust.
Op de terugweg nog die pannenkoek scoren? Nou nee, alleen nog maar plaatsen in de felle zon. Rugzak opgehaald bij t Bezoekerscentrum en de pont terug naar de vaste wal.
En er gaat niets boven een veerhuis! Een beperkte kaart maar wel lekker zitten in de tuin, een tosti én mijn totaal lege telefoon weer een beetje peut, …
Passend eind van mijn tripje Hollandse Kust deel 1
Hopelijk nog deze zomer deel 2… van Tiengemeten tot Cadzand,
lonneke alsema 