Vandaag de Dag van de Bouw. In Arnhem, de plaats waar ik pal naast woon en die mijn stad is.. zie ik een paar objecten figureren in de presentaties.  In mijn favoriete Arnhemse medium Arnhem Direct: dat overigens in de problemen is vanwege hardnekkige trollen.  De Jansbeek als bezoekbaar object interesseert me bovenmate omdat ik zelf aan een beek woon (de Rozendaalse Beek), een van de vele beken die op de Veluwe ontspringen en uitlopen in de Rijn , de IJssel of het Randmeer. Bovendien is het project ‘Jansbeek bovengronds’ een mooi alternatief voor de eerdere Rijnboogplannen met haven. Daar is nog eens een referendum over geweest, waarbij de keus was tussen verschillende havens, maar in alle gevallen een haven. Ik als niet Arnhems ingezetene maar wel zeer betrokken sinds ik in deze regio woon en werk (1994) was gefrustreerd omdat ik niet mee mocht stemmen. Toch eens over nadenken hoe je met referenda  om kunt gaan t.a.v. de betrokken buurgemeenten… Bij dat referendum was er dus de keus tussen drie varianten van haven, maar géén haven was geen optie. Als alternatief werd ‘de Jansbeek bovengronds’ gepromoot; de opkomst van het referendum was laag. En je kon er dus niet zoveel mee. Maar die Jansbeek…. Nou ja, in de huidige realiteit is het Kunstencluster (na Rozet als het Cultuurcluster)  komen te vervallen. Het onderdeel Filmhuis krijgt een eigen pand, het museum wordt vernieuwd en uitgebreid… de haven komt er niet, maar wel de Jansbeek bovengronds! Nog een heel  project..

Maar deze keer koos ik, in het kader van de Dag van de Bouw,  voor het bezoeken van de openstelling van (de herbestemming van) het kantoorgebouw aan het Gildenmeesterplein, het oude  Rijkskantoorgebouw waar ik werkte van 1994 tot 2000. Het is een kantoortoren van  18 verdiepingen waarvan de meeste werden gebruikt door Rijkswaterstaat. De twee laagste verdiepingen zijn veel groter; het verhaal gaat dat het gebouw ooit is ontworpen als huisvesting voor alleenstaanden met gemeenschappelijke voorzieningen in die laagbouw…

Als (bij nader inzien?) kantoorgebouw had het pand zijn beperkingen maar ik  heb er met plezier een aantal jaren op de achtste etage gebivakkeerd, en bij visites aan andere kamers genoten van steeds weer wisselende uitzichten over de stad, de Veluwe en de rivieren (en een vrij lelijk uitzicht over een industriegebied… ).

Rijkswaterstaat verliet het gebouw een paar jaar nadat ik er was vertrokken; sindsdien stond het leeg. Op zeker moment kwam ik, in het Arnhemse ontwikkelaarscircuit,  een paar mannen tegen die antikraak in MIJN pand zaten!  Hun thema was Duurzaamheid en dat klopte met wat ik in die tijd als belangrijk thema had. Ik heb daar ruim een jaar  als vrijwilliger gewerkt en in die periode kwamen er veel alternatieve ontwerpen voor het pand aan de orde (ook studie-opdrachten van studenten van de HAN, de Hogeschool Arnhem Nijmegen). De meeste ontwerpen:  Terug naar de oorspronkelijke woonbestemming, maar gecombineerd met ruimte voor kleine (maatschappelijke en milieuvriendelijke) ondernemers,  en een wijkvoorziening waar men elkaar kan ontmoeten en waar plaats is voor instapwerk. Plus een energie neutraal ontwerp, met benutten van hemelwater voor moestuinen in serres en  … nou ja, al met al heel ambitieus. In die periode was het niet te realiseren vanwege de nog hoge prijs van de eigenaar en nog niet echt de lust tot hergebruik van gemeentewege. Ja, een mooi plan…

Wat fijn dat het nu zover is. Oké, wat minder ideaal, maar toch A+ qua energiegebruik, verdiepingen voor studenten met zelfstandige units én groter dan de 12 vierkante meters die in mijn tijd de norm waren, verdiepingen voor short stay internationale studenten met gedeelde voorzieningen, en op de eerste ( zo’n grote laagbouwverdieping) zelfs zes vijfkamerappartementen. Met een binnentuin. En zonnepanelen op het dak van de laagbouw. Overigens was vroeger op die verdieping het Berichtencentrum gevestigd, met een aparte ingang. Een crisiscentrum, in principe bedoeld voor hoogwater. Onafhankelijk functionerend van het kantoorgebouw, want het moest bij nacht en ontij gebruikt kunnen worden. En dat heb ik gezien, januari 1995! De rivieren stonden hoog, delen van de Betuwe moesten worden ontruimd. Onze pas binnengekomen collega’s uit Zwolle (fusie Arnhem /Zwolle per 1-1- 1995) werden meegetroond naar het Berichtencentrum  – en ze waren in één keer overstag! Tjongejonge… dat is geen kattenpis.

Fijn dat het gebouw nu eindelijk binnenkort de nieuwe bewoners kan verwelkomen. En het is al zoveel vrolijker dan vroeger! Allemaal gekleurde vlakken aan de gevel; tussen de ramen die nog alleen op kierstand open kunnen. rws_toren_a.i (1)