Een midweekje in Rotterdam

Eind van het jaar ging ik met een vriend voor een midweekje naar Rotterdam. Zoals gebruikelijk kozen we voor een appartement; je bent dan eigen baas, kunt lekker wat kokkerellen en ’s avonds heerlijk onderuit zakken en de dag nabeschouwen.

We hadden een appartement dat behoorde bij een hotel op de Mathenesserlaan. Een aantal klassieke woonhuizen, met hotelkamers en hier en daar een appartement. Het onze lag twee deuren en drie trappen verder.  10 Meter naast, 49 treden  boven, de deur van het hotel. Maar dan: een fraai ruim appartement bestaande  uit een klassieke suite uit ca. 1900 (stucwerk aan het plafond, glas in lood in de schuifdeuren), met een eigentijdse keuken en badkamer! En een zolder  erboven met nog een bed, een eettafel, een (helaas niet bruikbaar) vrijstaand bad – maar wel een dakraam waarmee we uitzicht hadden op de verlichte pyloon van de Erasmusbrug en dus op het Nationaal Vuurwerk.

Als toerist hadden we zo wat verlangens: een paar musea, de Euromast, de film Publieke Werken in Pathé de Kuip, Hotel New York en SS Rotterdam, de waterbus naar Dordt…. en een beperking. Mijn vriend heeft een (hopelijk tijdelijke) beperking qua lopen dus we willen zoveel mogelijk gebruik maken van het openbaar vervoer.

Moet toch geen punt zijn?

Rotterdam meldt zelfs dat ze vanaf volgend jaar geen subsidie meer nodig hebben voor metro en tram. (Oké, bussen nog wel… kleinigheidje). En inderdaad, het is een goed vertakt net.

Rotterdam binnenlopen per trein, ik ontdekte het al een jaar of 10 geleden, is een desoriëntatie op zich. Je stapt uit op Rotterdam CS, komend uit Utrecht (het oosten, toch?) en dus verwacht je het centrum naar links. Nee, fout! Het ligt naar rechts. Het spoor maakt namelijk een 180 graden bocht voordat je er bent. Ook bij vertrek vandaag moesten we weer even heftig nadenken. Welke kant gaat die trein straks op?

Metrokaartjes, met dat eenvoudige schema, circuleren breeduit. Maar vaak is de tram een veel betere optie. Of de bus. Een lijnenkaart daarvoor kon niet gedownload dus die kochten we een keer bij een servicepunt in een metrostation. Maar dan nog… het matchen van de lijnenkaart met de “fysieke” kaart van Rotterdam lukte gewoon niet. Een hele avond zitten puzzelen op de verbinding tussen ons appartement aan de Mathenesserlaan en de Pathé bioscoop De Kuip. Hoe koppel je die lijnenkaart aan de klassieke Falk, of aan een digitale kaart uit je telefoon?

… O, dit lijkt het te zijn! Bus 32, komt bij ons langs en rijdt precies naar de goede wijk. Straat / halte zien we dan, of vragen we aan de bestuurder.

Bestuurder: Pathé de Kuip? Geen idee!

En toen bleken we nog verkeerd gekozen te hebben zodat mijn vriend met wandelbeperking een kwartier geploegd heeft tussen Station Zuid en de Kuip. Door alle gedoe waren de papieren kaarten ook in het appartement blijven liggen en, zoals gezegd,  de downloadability van de kaarten is heel beperkt.

Nou ja, we zijn er gekomen, waren mooi op tijd om in het pluche neer te zakken en te genieten van Publieke Werken.

Ergens in die film wordt de spot gedreven met Publieke werken en bruggen die altijd verkeerd liggen. En dat kwam ons natuurlijk bekend voor.

Natuurlijk, niet alles is perfect. Maar vergeleken met de tijd van Publieke werken, zo’n eeuw geleden, is er veel wél beschikbaar. Je moet het alleen even weten. Het probleem ligt nu meer in de informatie dan in het fysiek, lijkt me.

“Daar heb je toch 9292 voor?” . Nou nee!

Als je de mogelijkheden al weet, zie je dat 9292 vaak een reisadvies geeft met veel extra wandelen… Kom je ter plaatse, loop je zó tegen de bushalte op! Hier is een gat in de markt.

Tot dat gat gevuld is  lijkt me de beste methode: Vraag het gewoon aan de mensen bij de tramhalte of in de bus! Ook een conducteur weet vaak niet meer dan zijn eigen lijn.