Rotterdam!

Vandaag was ik weer eens heerlijk in Rotterdam. Even maar.

Het deed me denken aan de tijd dat ik, na een ochtendcollege voor Nyenrode Accountancy, mezelf verwende met een stadsbezoek. Die cursus bracht me het ene jaar in de ene stad en het andere jaar weer ergens anders. He ritueel van ‘na de cursus een geestverruimend bezoek’ is ontstaan toen ik eens, wel een jaar of 10, 12  geleden,  een  seizoen bij Amsterdam Sloterdijk les gaf. Wat een mens-onvriendelijke omgeving! Toen heb ik het ritueel ingevoerd om na het college iets cultureels te doen. Museumbezoek, architectonische stadswandeling…

Alle jaren daarna heb ik genoten van mijn bonus na een collegereeks,  in Den Haag, Rotterdam  of Amsterdam. De steden leren kennen, de musea bezocht, bijzondere tentoonstellingen gezien. Pipilotti Rist was in Boymans toen ik een collegeperiode combineerde met een reeks bestralingen vanwege borstkanker. De projecties van die tentoonstelling kon je bewonderen, liggend op een groot kussen. En automatisch legde ik mijn arm in de houding van de bestraling. Na de tentoonstelling hup weer naar het Arti, en daar geopperd dat ze ook best zo’n mooie projectie zouden kunnen organiseren..  Nou ja, jammer dan – de plafonds van het Arti hadden een te logistieke functie maar ze waren wel bezig met vergelijkbare belevingen.

Vandaag dus weer zo’n ervaring: een zakelijke afspraak in Woerden (KNVvL) en dan met de trein door naar Rotterdam. De Kunsthal heeft een paar tentoonstellingen die ik graag wil zien.

Botero: Die Zuid-Amerikaanse schilder die het volume laat zien.. zo zegt hij het.

 Een danseres…

Botero schilderde uit het dagelijks leven,

Een stoffenzaak,  drinkende vrouwen, een vrouw in een badkamer,

maar ook series uit het circus,

een leeuwentemmer

en religieuze voorstellingen. Heiligen, een kardinaal in bad..

Hommages aan grote schilders uit de Europese cultuur, die hij in zijn eigen Zuid-Amerikaanse idiom omzette… en veel beelden. Als topstuk : een meer dan levensgroot paard!

Een andere, kleine maar  mooie tentoonstelling in dezelfde Kunsthal: het 20 jarig jubileum van de Erasmusbrug, de Zwaan. Vooral onder de indruk van de beide video’s (ben ik anders nooit zo’n liefhebber van..) De ene met het maken (het rechtop zetten van de pyloon, een eind buiten de stad, en deze dan rechtop staand invaren) de makers (Prominent Riek Bakker met het verhaal over de ontwikkeling van de Kop van Zuid waarvoor de brug een essentiële factor was ) en de brugwachters, de andere  video met alle manifestaties die in die 20 jaar rond de Zwaan hebben plaatsgevonden. Ik werd er best emotioneel van..

Voor de tentoonstelling zijn allerlei objecten verzameld waarin het beeld van de Erasmusbrug wordt gebruikt. T-shirts natuurlijk, en rompertjes, maar ook een wijnfleshouder (de pyloon is daar heel geschikt voor); horloges, en voor heel Rotterdam een schaakspel! 

Ik had nog zoveel meer willen zien. Hoe is de Luchtsingel er aan toe, tegenwoordig? Hoe is het op Zuid?

Nog wel even lekker in de Witte de Wittstraat wat gegeten en gedronken bij het NRCcafe.

Grappig: terwijl ik daar lekker zat met een hapje en een drankje moest er nodig feestverlichting worden aangelegd. Dat gaat dan gewoon tussen de gasten door; er wordt even een lap tussen twee parasols losgeritst en de rotzooi valt in de glazen; nou ja, moet kunnen.

Wat ik toch altijd weer voel in Rotterdam is die gewoon lekker  praktische insteek. Heb je het over organiseren, dan gaat het dus ook over gegeven mentaliteit. En die is in Roffadam nou net een beetje anders…

Zie hieronder Ramsey Nasr met zijn verhaal over Rotterdam. Wat ik dan aan mijn studenten moest uitleggen: de contradictie tussen taal en inhoud.. Geweldig! Of je het nou wilt of niet: veranderen gebeurt gewoon!