De donderdag was de zonnigste dag van deze week. Leiden toonde zich op haar mooist.
Ik had een afspraak bij Galerie Zone om drie uur. Anderhalf uur vooraf, om wat rond te wandelen in de stad waar ik mijn middelbare schooltijd doorbracht, studeerde en, met een korte onderbreking, in of naast woonde tot 1994.
De trein reed al langs bekende plaatsen; de Kanaalweg, Lammenschans, de vele kades, oude bekende buurten, nieuwbouw… een soort moestuintjes tegenover het (voormalige) Belastingkantoor aan de rotonde – en dan het nieuwe station waarvan de poortjes inmiddels zijn gesloten. Je loopt zó de stad in, waar de terrassen op zo’n dag vol zitten. De Beestenmarkt, Cafe de Duke, de Prinsessenkade. De Breestraat, waar opvallend veel kappers zitten. En natuurlijk al die boekwinkels. Kooyker heet weer gewoon Kooyker. Maar ook een filiaal van Van Stockum, De Slegte, een aantal specialistische boelwinkels, en toch ook nog De Kler.
Door de steegjes richting Hooglandse kerk.
Er wordt iets opgebouwd; ik kan het niet laten om even een kijkje te nemen. Wat een licht!
De kerk is gesloten mevrouw… Ja, dat weet ik ook wel. Toch even genoten
Op de Hooglandse Kerkgracht was vroeger een museum, dat is opgegaan in Naturalis. Mammoetbotten,… een kartonnen mammoet van een bouwplaat heeft nog lang in huis gestaan..
Het pand was kennelijk ooit een weeshuis en is nu opnieuw in gebruik – als Kinderrechtenhuis. Prachtig gerestaureerd, zoals heel veel gebouwen in Leiden.
Een plaatje, die hele gracht! Water is er niet meer in, maar er zijn nog veel grachten open in Leiden. Dank zij de acties uit de jaren ’60; het plan om alles te dempen, en veel te slopen, ten behoeve van het autoverkeer is toen gelukkig niet door gegaan.
In dat hoekje bij de Burcht was toch de openbare bibliotheek? Ja, nog steeds – en met heel veel lees- en werkplekken die ook allemaal in gebruik zijn. Leuk om er even rond te lopen.
Ook de Kunstuitleen (particulier) is mooi om te bezoeken. Maar dan toch naar mijn afspraak in Galerie Zone, met Frans Beelen die mijn armsieraad heeft gerepareerd. 
De collectie bewonderd en lekker een uurtje op het terras bij Einstein gezeten; er kwam net een tafeltje vrij. Soms heb je geluk.
Om vier uur nemen we afscheid en ga ik op zoek naar Museum Boerhaave. Een hele tocht door allerlei steegjes waarvan ik me enkele nog wel herinner; de restanten van de Vrouwekerk uit de tijd van de Pilgrim Fathers, en dan inderdaad, daar is het.
Wegens verbouwing gesloten tot medio 2017.
Oké.
Op de route naar het station kom ik ook nog langs de Lakenhal, toch?
Klopt! Het mooie initiatief de Leidse Loper wijst me de weg. Tegenover de Schouwburg, waar ook de nodige herinneringen liggen (zelfs aan de andere kant van het doek! Het honderdjarig bestaan van mijn middelbare school het Rembrandtlyceum, voormalige jongens-HBS werd gevierd met de opvoering van de musical De Zwarte Tulp). De entree van de Lakenhal is ook al eens gemoderniseerd maar dat had ik al eerder gezien. “Is er nog een speciale tentoonstelling?” vraag ik de receptioniste. Nee, niet echt. Eigenlijk zijn we het museum aan het ontruimen, er is al veel uitgeleend. We gaan binnenkort voor een paar jaar dicht. Een ingrijpende verbouwing. Het wordt echt mooi!.
Och hemel… Ik bekijk de Leidse Modernen, de collectie Van de Veldes, en de zaal met Het Laatste Oordeel van Lucas van Leyden, deze keer in presentatie met een aantal oudere en eigentijdse kunstwerken die er een relatie mee hebben. Hoera! Het laatste schilderij van Jan Wolkers, het grote stralende Gele Doek!!
Maar ik kijk ook nog eens speciaal naar die charmante kenmerken van het gebouw zelf. Komt dat klassieke toilet nog terug?
Als je de toiletgroep verlaat sta je oog in oog met een enorme spiegel die de mooie deur omlijst.
Een paar kamers verder nog zo’n prachtige spiegel, met een medaillon er tegenover.
Nog even – en dan een paar jaar niet.
Wordt dat nou afgestemd, die museumverbouwingen? Leiden lijkt Amsterdam wel..
En natuurlijk tussen museum en station nog even het zonnige terras van Stadscafé Van der Werff ….
lonneke alsema 