Laatst, op een mooie dag met hoog water in de IJssel (hierboven bij Zutphen), bezochten we Museum De Fundatie in Zwolle. http://www.museumdefundatie.nl/ Twee interessante tentoonstellingen:
De ene, Closer, bestaat uit schilderijen naar foto, door Tjalf Sparnaay. De andere: In search of meaning, mensbeelden in globaal perspectief- waarover misschien later.
Closer: Megarealisme. Groot!
Zijn er posters?
Nee , alleen die van de tentoonstelling, met tekst.
Wel ansichtkaarten.
Maar ja, dat luikje met die kroket
Geschilderd op formaat 60×45.,,,
Op een ansichtkaart is het precies standaard kroketformaat.
Zelfs een beetje aan de kleine kant.
(Deze foto is – evenals enkele van de volgende – gemaakt door Rutger Siskens)
De realistische afbeeldingen van al die gewone dingen – maar dan heel sterk vergroot – deden me denken aan de colleges van Rob van Gerwen: In Plato’s grot. http://www.consiliumphilosophicum.nl/2015/hovo_grot/
Het onderwerp is Film en filosofie, en de rode draad die Rob van Gerwen voor deze tien colleges, elk rondom een integraal vertoonde film, heeft gekozen is Waarnemen. Wat zien we eigenlijk?
De mensen die in de grot van Plato verbleven zagen niet de echte wereld, maar de schimmen van de echte wereld, die op de wand van de grot zichtbaar waren. Wat we op film zien heeft een vergelijkbaar karakter: het is plat, de meeste zintuigen worden niet bediend.
Hoe is het nou om die enorm vergrote etenswaren en tafelgerei (en vazen met tulpen, of platgetrapte colablikjes) te zien? Is dat realistisch, of zelfs megarealistisch, zoals Tjalf Sparnaay het noemt? Prikkelt het de fantasie, associeert het? Ja, voor mij wel! Het is interessant om de techniek te bestuderen, maar het werk wekt ook associaties op: Pavlov werkt bij het ene spiegelei beter dan bij het andere broodje, maar ook het vaatwerk associeer je met eigen ervaringen. Net zoals je bij een film vaak je eigen associaties hebt – hoewel dan vaak “het boek toch beter was”.
Na afloop van ons bezoek dronken we een biertje in de foyer van Odeon, waar kennelijk iets aan de hand was.
Ah… Politiek café, campagnebezoek, D66, met als gast Alexander Pechtold.
Beveliging?? We zagen hem niet binnenkomen. De artiesteningang misschien. Toch simpel, de ‘mogelijke volgende premier’ zomaar in het wild.
Er was een podiumpje, aangekleed met een paar silhouet / zwart-wit figuren. Plato’s grot… hoe waarheidsgetrouw en driedimensionaal is politiek eigenlijk?
We deden er nogal lang over om een leuke eetplek te vinden. Uiteindelijk kwamen we terecht in Bistronomie Vidiveni. http://www.vidiveni.nl/website/home .Geweldig eten, leuke omgeving, en een goed doel: (wa)jongeren en anderen op gesubsidieerde leerwerkplekken. Voor ons een succes! De ruimte is mooi: licht, ruim, tafeltjes comfortabel op afstand van elkaar. Het eten was echt (ja, ook écht echt: varkensnek, staartstuk van het rund, regionale toevoegingen) – heerlijk en creatief opgediend. Aardige bediening die eerlijk zegt dat ze voor een wijnadvies even haar meer deskundige collega gaat raadplegen. Een lekker en leuk plateau Nederlandse kazen leeggesnoept met mijn zoon, Echt eten, en op ware grootte. Zonder de herkenbare standaardisatie van Tjalf Sparnaay; die fotografeerde juist het gewone: broodjes kaas / gezond; gebakken ei, slakom en een heel vies flesje ketchup. Dat alles dan ook nog eens opgesteld als landschap.
Maggi… ik herinnerde het me van meer dan 50 jaar geleden, maar niet dat er zo’n dopje op zat met een lipje, zodat het niet zoekraakt. Raakte het dopje vroeger zoek? Ik weet het niet meer. Maar de afbeelding van het maggiflesje én een paar van die glazen flesjes brengen me zomaar terug in de jeugdherinneringen. Die afwasmachine hadden we toen nog niet, dat is van véél later…
De tentoonstelling Closer is in Museum De Fundatie t/m 6 april 2015.
lonneke alsema 