Op een gegeven moment realiseer je je: je keuken valt uit elkaar!
De laatste jaren had ik wel apparatuur vernieuwd, dus je kookt, koelt en verlicht een stuk zuiniger. Die kastjes, och… van vervangen wordt je keuken niet groter. En de mijne is best klein…
Tja, en dan beginnen ze uit elkaar te vallen.
Dus een nieuwe keuken.
Je valt in een heel traject waar elke keukenboer weer zijn eigen opvatting van heeft.
Op een zaterdagmiddag kreeg ik een oneerbaar voorstel: als je nu tekent krijg je een flinke korting!
Nou, nee dus, Dit soort methoden…Diezelfde zaterdagmiddag half zes liep ik nog even binnen bij een filiaal van een oer-Hollandse keukenboer. Realistische ontvangst: U kunt nog wel even een blik werpen, maar als u echt serieus advies wilt, maak dan een afspraak.
Een halve week later hadden we een deal. Een mooi principe-ontwerp, goed doorgesproken. En met degelijke meting ter plaatse en een paar kleine bijstellingen was het een week later rond.
Maar dan!
Oude keuken ontruimen.
Je weet niet wat je hebt, na 20 jaar in een huis. Tijdelijke voorziening inrichten.
Aannemer om de oude keuken te slopen en de nieuwe aansluitingen voor te bereiden. In een oud huis (1935) kom je dan veel verrassingen tegen.
De nieuwe keuken wordt geleverd en geplaatst… tja, nog niet alles is in een keer klaar. Dus geleidelijk inrichten. De ingepakte dozen naar beneden halen en je verbazen over wat je aantreft. Goed voor de Kringloopwinkel, die het goed kan gebruiken. De afwerking van plinten en andere kleinigheden? Vanaf nu nog n dag of 10… al met al wordt het bijna een maand doorlooptijd. En ik mag straks nog de wanden schilderen dus die maand, daar gaan we ruim overheen!
Waar ik dus qua organisatie even bij wil stilstaan:
Een mens neemt in de loop van het leven veel mee. Krijg je een nieuwe keuken (een nieuwe organisatorische werkelijkheid) dan kan je even, of langer, best de pest erover inhebben. Je nieuwe keukenindeling vergt nieuwe keuzes. Je hebt voor je gevoel minder ruimte, maar dat komt waarschijnlijk doordat je nog niet alles hebt gezien en doordacht…
Vandaag sprak ik iemand met dezelfde ervaring en een nog veel sterker gevoel van: Was ik er maar nooit aan begonnen.
Het is ook een mooi moment om oude ballast weg te doen. Ik heb een container staan voor de dingen waarvan mijn aannemer en / of ik denken dat het geen waarde meer heeft. En dan nog wordt erin geneusd en af en toe iets meegenomen. En wat niet de bedoeling was: ook een kleine radiator (nieuwe moeten kopen voor € 125,-) die op 15 meter van de container, bij het huis stond werd meegenomen dus iemand vond dat die een nieuwe bestemming nodig had. De politie ingeschakeld, want dit vinden wij niet acceptabel.
Maar wat mij als organisatie-associatie zo boeit:
Hoe ga je om met een nieuwe realiteit? kan je een knop omzetten en uitgaan van wat er ís? Durf je het oude los te laten en te bedenken: wat heb ik eigenlijk echt nodig om nú prettig te leven?
Dit hoort zo bij de huidige tijd! Omgaan met een nieuwe werkelijkheid, van levensbelang voor werk én privé…
En deze overdenking dank zij een luxeprobleem … maar het werkt wel.
lonneke alsema 