Ik weet niet of het met het  Internet of Things anders was gelopen. Gewoon een programma dat niet werd aangepast aan de nieuwe plannen.

Vanmorgen kwamen wij, leden van orkest AMOR, naar het prachtige gebouw Rozet in Arnhem. Wij repeteren daar elke maandagmorgen om 10 uur, in een ruim lokaal op de vierde verdieping.

Op de eerste en de tweede verdieping van het gebouw is de bibliotheek. Die gaat ’s morgens om 10 uur open. Voor die tijd is er een scherm / hekwerk  om de bibliotheek af te sluiten voor voorbijgangers, en de liften stoppen niet op verdiepingen 1 en 2. Ook vorige week liep ik hier tegenaan: een paar mannen hadden op de 1e willen uitstappen (toilet..) maar het wou niet lukken met de lift. Heb ik ze meegenomen naar de vierde, waar ik toch moest zijn en het toilet beschikbaar was.

Vandaag was er kennelijk een nieuwe activiteit op de eerste verdieping. De ruimte voor de liften op de begane grond  liep vol met mensen met buggy’s; kinderen er in die ook, begrijpelijk, geluid begonnen te produceren. Een paar mensen met buggy’s stonden in de lift maar het ding deed niet wat zij zouden willen. Dus wij als muzikanten, met verschillende instrumenten die best wat ruimte innamen… konden er niet bij.

Na verloop van tijd valt het kwartje. O, jullie willen naar de eerste verdieping; met je buggy met kind is die prachtige trap geen optie. Maar voor 10 uur, de openingstijd van de bibliotheek, stopt de lift niet op 1 en 2.

Er is een nieuwe serie bijeenkomsten. Vrouwen met kinderen willen graag op tijd komen. Maar het programma van de liften is daar niet op afgestemd: Tien uur is tien uur, en niet tien minuten vroeger om er op tijd te kunnen zijn.

Ik vraag me nu iets af.

Natuurlijk kan je het dom vinden dat het programma van de lift niet tijdig is ingesteld op deze kennelijk nieuwe activiteit.

Maar wat zou het Internet of Things hier kunnen betekenen?

Mijn uitgangsstelling is dat het Internet of Things  een riskante constructie is. Je leven wordt overgenomen door toepassing van algoritmen die jou / jouw situatie interpreteren als statistisch fenomeen. Ik vind het een raar idee dat de dingen het overnemen, dat een of ander algoritme voor mij beslist wat er in mijn koelkast moet worden aangevuld, wat mijn woonkamertemperatuur moet zijn, hoe laat ik moet gaan slapen…

Maar misschien is het bij zo’n gebeurtenis als het vernieuwen van de programmering van een gebouw… de logistiek van liften en schermen én de infovoorziening door de gastheren / vrouwen aan de balie automatisch worden aangepast.

Anderzijds… het menselijk tekort heeft zoveel charme. Zoals dat je elkaar even ontmoet om op  te merken dat er iets raars aan de hand is met de liften, wat er aan de hand zou kunnen  zijn en wat je nu het beste kunt gaan doen.

Het is een tijd geleden dat ik vijf vrouwen met kind in de buggy ontmoette. Zolang het Internet of Things nog niet volmaakt is geniet ik van het onverwachte. Hopelijk… blijft het nog lang onvolmaakt.