Vandaag las ik de overlijdensadvertenties in De Gelderlander. Die was namelijk verkeerd bij mij bezorgd; in plaats van de Volkskrant. Maar toch wel weer eens leuk. De VK lees ik deze keer dan wel digitaal. Dus de Gelderlander, en de overlijdensadvertenties. En ik herinnerde me een  dagboekaantekening uit 1993: Ik liep toen een LAW (Lange Afstands Wandeling) door het Rivierengebied. Ik moest de Waal oversteken bij Zaltbommel. De nieuwe (Martinus Nijhof)  brug was er nog niet.  Aan de overkant lag Waardenburg, en dan voerde het pad naar Neerijnen en Opijnen. Het regende. De brug zou ongeveer 20 minuten lopen zijn. Het regende even wat minder dus ik ging ervoor. En binnen een paar minuten hoosde het. Op het voet / fietspad werd je besproeid door de automobilisten. Maar het was na 20 minuten gelukkig voorbij. Ik sloeg rechtsaf richting Neerijnen en ik kocht een half bruin en een meloen. Meer was er niet te doen, geen café open of wat dan ook. Een paar kilometer verder dook ik de uiterwaard in. Er stond een oud huisje waar een bejaarde man achter het raam zat ( en volgens mijn dagboekaantekening las hij de overlijdensadvertenties in De Gelderlander…)  Ik groette hem en vroeg of er hoogwater werd verwacht, want ik wou graag in de uiterwaard kamperen. “Heb je een tentje dan? ” Ja, heb ik. Nou het wordt geen hoogwater dus ga er gerust staan. En ik zette mijn tentje op in de voortdurende regen. Las wat, at van mijn meloen en mijn half bruin, sliep in en… werd wakker van een indringende  toeter. Hé, wat is dat?

Ik klom mijn mini-tent uit en zag een kerstboom passeren. Een duwstel, zo te zien zesbaks, en het schip had een groot tuig met veel lampjes.

Wat een contrast! Al wandelend langs de meest groene gebiedjes, kamperen in een weidegebied met vogels en ander toebehoren.. en dan toch  zo’n hoofdtransportas.

Ja, bij veel transportsystemen is dat een (mogelijk) profijtelijke  combinatie. In mijn jeugd plukten we al bramen aan de spoordijk tussen Ede en Wolfheze. De bermen van de snelwegen zijn – mits met goed maaibeleid – verbindingslinten tussen natuurgebieden. Waterwegen nemen zaden mee en dragen bij aan de biodiversiteit. Soms ook aan de verspreiding van exoten. Het zij zo. Ik heb een kolonie Japanse Duizendknoop in mijn tuin en ik leer steeds beter om hem te begrenzen. Maar ik zie ook vraat – hij krijgt natuurlijke vijanden en daarmee gaat het probleem voorbij. De natuur is altijd in beweging..