Dit weekend toont TV Gelderland een tweedelige documentaire ter gelegenheid van het 125jarig bestaan van het Gelders Orkest. Het spreekt mij nu extra aan omdat mijn vioolleraar in het orkest speelt. En ik hoor over de spanningen als gevolg van de bezuinigingen. Het is heftig maar wel erg spannend… De spelers moesten inleveren, kregen allemaal een deeltijdcontract. Zo bleef het orkest in stand en de leden vonden andere bezigheden naast hun orkestlidmaatschap. En ook het orkest ging dingen doen die het nog nooit had gedaan. Zo hadden ze een enorme bijdrage aan de herdenking van 70 jaar Market Garden. Een revolutionair programma bij De Brug, en een uitvoering met groot ensemble van Brittens War Requiem, in de Eusebiuskerk in Arnhem en in de Stevenskerk in Nijmegen. Die laatste maakte ik mee, en het was prachtig! Met groot koor, kinderkoor, kamermuziekensemble en 3 topsolisten.
In de documentaire is te zien wat ze allemaal nog meer gedaan hebben. Veelzijdig, echt een bijdrage aan de Gelderse / Nederlandse samenleving. Pijnlijk dat er zo bezuinigd moest worden. http://www.omroepgelderland.nl/web/programmas/tv/125-jaar-het-gelders-orkest-gedreven-door-muziek.htm
Maar nu weer de organisatorische hamvraag: Wat is nou het bestaansrecht? Ook in de documentaire beantwoord: dat je mensen iets meegeeft. Op scherp gesteld door de bezuiniging, komt dit wel weer even extra op tafel. De geschiedenis van 125 jaar heeft dit natuurlijk al vaker gezien. Het is zo uitdagend om opnieuw om je heen te moeten kijken. Je kunt bezuinigen maar musici blijven spelen, het is geen baan maar je leven. Je kunt bezuinigen maar je kunt Bach, Beethoven en Mahler niet vermoorden… Helaas is het wel zo dat een kaartje voor het War Requiem 59 euro kostte. We zijn er voor iedereen… Tja, het concert bij de brug was gratis. En zo blijf je zoeken naar een mix van ‘overleven’ en ‘belangrijke dingen doen’. Fijn dat het er is, het Gelders Orkest. http://www.hetgeldersorkest.nl/
lonneke alsema 