Het is mei, mensen!
De mooiste tijd, vanouds, in mijn van mijn voorgangers geërfde tuin. De azalea’s staan in bloei.. en ja, ik heb er een clematis bij gezet.
Die ene rooie bij de vijver, met het verse blad van de acer, ook fijn..
En het erfstuk Morellenboom: de boom is oud, af en toe sterft er een stuk af, maar hij heeft weer rijk gebloeid, en kijk:
De kersjes zijn al in de maak!
En de aalbessen: 
Mijn eigen bijdrage:
Een lei-perzik:
en een vijg:
Aardbeien:
De kiwi bloeit nog niet maar die staat er ook goed bij. Mogelijk weer een paar honderd van die vitaminebommetjes.
Dat wordt weer een geweldige oogst, gewoon in een tuin die verder vol staat met bomen, struiken en vaste planten. Weinig werk; af en toe even de ongewenste planten, ook wel ‘onkruid’ genoemd, zoals opschietende esdoorns en eiken, en een teveel aan klimop en wilde braam verwijderen. Het evenwicht een beetje bewaren.
Helaas heeft de langdurige droogte van vorige zomer slachtoffers geëist. Een paar rododendrons – maar daar lijd ik niet echt onder. Maar die berk.. Daarmee heb ik de laatste jaren een haat-liefde verhouding want een van de bomen waarvoor ik allergisch ben is de berk. Hij markeert de ingang van de tuin; als ik in het donker aan kom rijden is hij mijn baken. Mijn brievenbus hangt er aan en een nestkastje voor boomklevers, waar regelmatig een koolmees in nestelt.
De tuinman vond hem er vorig najaar al slecht uitzien. Ik weet het niet… hou hem in de gaten! Nou, het lijkt wel duidelijk. Het is mei en er zit nog geen piezeltje groen aan. Maanden heb ik hoopvol gemeend te zien dat er toch wat gebeurde (bloei? – hatsjoe!) maar ik vrees nu dat het voorbij is.
Bomen die sterven zijn voedsel voor andere organismen. Ik zou hem dus graag de kans geven om langzaam te vervallen. Helaas hangen er vrij dikke takken over de openbare weg… De tuinman is het met me eens dat we de stam laten staan; het proces van verval kan toch nog de ruimte krijgen – en mijn brievenbus en het nestkastje hebben nog even een plek. En de witte stam blijft een baken bij mijn inrit – zolang die wit is. Interessant om waar te nemen! 
lonneke alsema 