Tja… Ik ben heel blij met mijn viool. Lees de eerdere producties er maar op na. Nu even druk met voorbereiden van een samenspeel-event (is het een -ochtend of een -middag ? Het begint om 11.15. Vandaar samenspeel-event) én met het jaarlijkse nieuwjaarsconcert van AMOR. Zo heette het niet, het was het Volwassenen Dagorkest van de Arnhemse Muziekschool. En dat trad dan in januari op met het idem koor. Dit jaar zal dat gebeuren op 26 januari, in Rozet.concert-donderdag-26-januari-17

Zo leuk om die zaterdagochtend samen te spelen met een contrabassist en een pianiste: trio’s van Vivaldi, Mozart en een paar Duitse volksliedjes. Maar ik moet er best hard aan werken. Van de drie heb ik veruit de minste ervaring dus ik wil echt voor mijn doen goed spelen. Mijn leraar Martijn verzint wel weer een truc om me bij het lastigste stuk te ondersteunen .

Ik oefen, ben ontevreden (“dat is iedereen, altijd” verzekert mijn leraar mij), oefen nog eens,  – en ineens heb ik een raar gevoel in mijn linker elleboog. Ik ken dat, van lang geleden. Een tennisarm. Ooit ook gehad zonder tennissen… maar door een ander soort overbelasting. Toen kreeg ik pillen die de pijn stilden, maar me ook suf maakten.

Voorzichtig! Wat is het me waard om nú extra te oefenen om zaterdag  en volgende week goed te kunnen spelen? Of kan ik beter rust nemen en ontspannen?

Een dag later probeer ik even voorzichtig, let extra op de houding van mijn linkerarm… het valt mee. Morgen nog een beetje spelen, en dan erop vertrouwen dat de inspiratie van het samen spelen me vleugels gaat geven.