De week van 30 juli tot 6 augustus waren we in Buitenkunst Drenthe.
Het jaarlijkse feest van oma, moeder en twee kleindochters van inmiddels 11 en 13 jaar. De ene kleindochter bij de Jongeren, de andere nog net bij de Kinderen.
Elke dag te kiezen uit workshops in categorieën Beeldend, Theater, Muziek, Dans en Schrijven. Tot nu toe heb ik elk jaar alle disciplines gedaan; dans was vaak de lastigste. En dit jaar kwam het er niet van.
Het ultieme genot van Buitenkunst ontstaat als er combinaties komen van de verschillende disciplines, met een brede productie als resultaat.
Deze keer ontstond het doordat muziekman Marco een wijsje van de Fata Morgana van de Efteling speelde, en de kokkin inhaakte: daar zou ik wel eens een workshop over willen maken.
Twee theatermakers, de beeldende fractie, de muziek van Marco, de kinderen én de jongeren kwamen tot een concept voor een presentatie waarin alle Buitenkunsters die niet in een van deze workshops zaten, het publiek zouden zijn dat ook een belevenis te wachten stond.
Het orkest (waaronder ik als beginnend violist) studeerde het Fata Morgana stuk in: 8 minuten die in een voortdurende cyclus een uur moesten vullen. Gelukkig kreeg ik hulp van een ervaren altvioliste. Zij en ik vormden samen met een bassiste de strijkerssectie.
Aan het eind van de middag was er even een gezamenlijke update, maar de werkelijke inhoud van de presentatie hoorde ik pas achteraf van mijn dochter en de oudste kleindochter. De jongste speelde bedelkind op een oosterse markt en kwam na afloop thuis met een pakje liga, een euro, een AH muntje voor winkelwagen, een wortel en een gedroogd appeltje.
Het decor was gemaakt door de Beeldend werkgroep. Een zetel voor de sultan en zijn vrouwen; slangenbezweerders, kamelen, tijgers, palmbomen, een krokodil met een mens in zijn bek.. De toeschouwers mochten – liefst met hoofdbedekking – de sultan groeten en daarna de veelbelovende reis aanvangen.
De oosterse markt, de reis door een tunnel met een hoop natte kledders langs hun hoofd, door de modder kruipen, een traject (deze keer een paar meter) op een open wagen.. en dan aankomen op een plaats waar je wordt ondervraagd over je identiteit, terechtgewezen: Nee wij lopen hier niet op de banken.. Inburgeringsvragen beantwoorden: Wat is een Nederlandse snack? Het antwoord Kroket leidt niet tot antwoord goed of fout maar tot verwijzing naar vak c. Willekeur alom.
Als orkest wisten we niet wat er precies gebeurde. De aanvankelijke briefing was op een moment dat dat nog niet duidelijk was, en aan het eind, om 4 uur, was er geen tijd meer voor of had men geen idee dat wij het nog niet hadden meegekregen. Achteraf deed dit me denken aan het orkest van de Titanic. En nog erger: de kampen.
Hoe schuldig is een orkest dat niet weet waaraan het meewerkt?
Overigens was het deze keer met blijde verrassing dat ik vernam wat de strekking van de presentatie was.. en ik was tevreden over mijn eerste deelname als violist aan een grotere productie. Hoewel ik moet toegeven dat ik niet alle snelle loopjes kon spelen maar er een playbackshow van maakte…
link naar Een opname van John van Geenen
lonneke alsema 