Al zolang ik bij Rijkswaterstaat heb gewerkt ( vanaf september 1981) heb ik een fascinatie voor het nieuwe land. Er zijn veel plannen geweest voor nieuw land ( tot en met het inpolderen van de Waddenzee) maar de grootste versie van Nieuw Land zijn wel de polders in de voormalige Zuiderzee. Lely bedacht dat al, na een grote overstroming in 1916, en zo kwam er de Afsluitdijk en daarna alle Zuiderzeepolders. Wieringen, de Noordoostpolder, oost – en zuid Flevoland. En nee, de Markerwaard kwam er niet. Toen die discussie woedde zat ik nog dicht bij het vuur. Bij een informeel rondje bleek dat de toenmalige top van Rijkswaterstaat niet stond te springen om de Markerwaard in te polderen… de dijk van Enkhuizen naar Lelystad lag er toen al, alles was klaar voor de Markerwaard. Nou nee, toch maar niet. Het gebied bleef dus open. Met veel potentie zoals het nieuwe Schiphol…
Onderhand is natuur en milieu belangrijker geworden. Het Markermeer was zo ongeveer klinisch dood. En zo ontstond er een plan (Bos Kalis, Rijkswaterstaat, Natuurmonumenten) om een aantal eilanden aan te leggen in het Markermeer. De Markerwadden..
Inmiddels zijn de Markerwadden aan het ontstaan. En ontdekt door de vogels…zoals 10 000enden oeverzwaluwen… vandaag 23 september (en morgen) mogen mensen er even kijken. Ik kon de uitnodiging niet weerstaan.
Lelystad Bataviahaven inschepen, na een uurtje varen ben je op dat nieuwe eiland.
Waar je alleen op een paar zanddammen mag lopen, waar je al ziet hoe het wad ontstaat met korsten en geulen.
Riet, moerasandijvie, zandkool, … en een leuke uitleg van iemand die als projectopdracht heeft: Zorg dat er riet komt.
Uitzoeken hoe je dat kunt zaaien, en waar je het zaad vandaan haalt. Zijn wijsheid haalde hij bij… de ontwikkelaars van de Noordoostpolder! En zo werd er een mix gemaakt van rietzaad van verschillende plaatsen (verschillende grondsoorten..) Uitzaaien en opkomen.. overvloedige regen, wegspoelen en weer aanspoelen, op de randjes van de poelen Gelukkig gaat het riet (als het er eenmaal is) vele wegen om zich te verspreiden.
En zo nog meer enthousiaste uitleggers van Natuurmonumenten, Rijkswaterstaat en Boskalis.
En overal dat grote materieel..
Na een uurtje gaat de boot weer terug naar Lelystad; leuk om het van die kant te zien. Hurkende (?) persoon bij de Houtribsluizen..
Als tegenhanger van deze nieuwe ontwikkeling, de voorstelling van Prins te Paard op Schokland. Schokland was een eiland in de Zuiderzee, en belangrijk als baken voor de scheepvaart. Maar het zakte in, en het werd belaagd door de heftige stromen. Uiteindelijk moest Schokland ontruimd worden. In het theaterstuk zie je dat aankomen: de drie acteurs hebben steeds meer moeite om het agressieve water te controleren. Communicatie met de andere delen van Schokland wordt weergegeven door op een rad, zo’n weermiddel, te klimmen. Uiteindelijk is te zien dat de andere raderen in vlammen opgaan. Drama..
Tegenwoordig is Schokland opgenomen in het nieuwe land. Het is nog steeds een eiland in die zee van polder.
Op weg naar de locatie, een wandeling van een half uur, tegen zonsondergang
Tussen beide activiteiten kampeerde ik op het veld van Natuurmonumenten in Kraggenburg. Ik realiseerde me dat ik er eerder was na een voorstelling van Prins te paard in het Waterloopbos.. Er was een heldere sterrenlucht, zo helder als ik hem bij mijn weten nooit eerder heb gezien. Ik zag de Melkweg… en het werd erg koud die nacht. Gelukkig was ik voorzien van dekentjes en andere verzetsmiddelen tegen de kou. Af en toe wakker worden in een stille nacht. En zo fijn ontwaken, met een hoop dauw, vogels en een lekker ontbijtje, met het vooruitzicht naar mijn bezoek aan de Marker Wadden…
lonneke alsema 