Dit is een bekende uitspraak : geniet vooral van het onderweg zijn.

Ja, die kunst beoefen ik al heel lang, als het letterlijk over reizen gaat.

Maar ik merk nu dat het ook steeds meer betrekking heeft op de dingen die me bezighouden.

Natuurlijk, ik ben een zweefvlieger. Maar ik ben vooral bezig met de dingen er omheen: de redactie van het clubblad van de Gelderse Zweefvliegclub http://www.gezc.org/ de ontvangst van gasten, van schoolkinderen tot en met speciale situaties (laatste wens..).  Dat lokte bij een collega-vlieger het commentaar uit: Dat vliegen interesseert jou helemaal niet! Het gaat jou alleen maar om die andere dingen.

En vorige week kwam de parallel boven bij het subject Koorzang. Met 8 jaar ertussen ga ik straks waarschijnlijk weer de voorzittersrol van mijn koor Xing http://xingarnhem.blogspot.nl/ op me nemen (o, pas op, een Van Woerkom-momentje?). Of ik dan ook in de repertoire commissie wil gaan (was de huidige voorzitter ook). Joh, ik heb helemaal geen verstand van muziek!  

Dus.

Ik omschrijf mezelf ook professioneel als een procesdier. Met een inmiddels natuurlijke neiging om me “ermee te bemoeien”, me verantwoordelijk te voelen voor dat proces. De rol van manager.

Maar ik merk steeds vaker dat dat het onbevangen genieten van het moment in de weg zit.

Is het daarom dat ik het nu zo leuk vind om gewoon bezig te zijn met, te genieten van de beginselen van het vioolspelen?

En kan ik dit gevoel ook weer vertalen naar wat er in organisaties gebeurt?

Ooit had ik een relatie met iemand die mij verdacht van “management-truukjes” – ja, dat krijg je ervan.

Zoek de mens in de manager!  

 

.