Vandaag het Festival der Bestuurskunde meegemaakt. Thema 3D : 3 Decentralisaties. WMO, Jeugdzorg en Participatie.

Was echt wel een feestje… en wel hierom:

Als je niet uitkijkt is een congres een bijeenkomst met centrale lezingen en ertussendoor workshops.

Ik ken de situaties dat de workshops ontaardden in een verhaal van een “workshopleider” omdat hij / zij dat verhaal zo graag kwijt wou.

En daarmee stimuleer je de praktijk dat het echte congres zich afspeelt in de pauzes.

Dat verschijnsel is al zeker 10 jaar bekend – en ook de remedie: zorg dat je congres echt een vrijplaats is. Waar mensen elkaar kunnen ontmoeten, ervaringen delen en nieuwe concepten ontdekken. Daaruit komen modellen als “the World Café”.

En hoera! Het festival van vandaag was écht een festival. Met aanwezigen uit gemeente, wetenschappers, studenten en consultancy (en ik sla vast nog wel wat over..) en met veel ruimte voor de ontmoeting en het gesprek, en voldoende triggers om het gesprek aan te zwengelen.

Zodoende was er ruimte om te onderzoeken: hoe gaan we het doen om de intenties  Maatwerk en Bezuinigen (Of andersom, afhankelijk van je positie en de mate van cynisme)  te realiseren. Met workshops met driegesprekken, ontwikkelen van posters, Lagerhuissessies… in elk geval erg veel gelegenheid om je als deelnemer te uiten en elkaar te (h)erkennen in rol en ideeën.

Uiteindelijk werd ik vooral vrolijk van de gesprekjes over: hoe maak ik het praktisch?

Wat heeft de overhand: het reguleren of het ontwerpen / ontwikkelen / ontmoeten ?

Deelneemster van SZW was openlijk  aan het zoeken: hoe moet ik dat doen.

Mijn remedie:

Haal het hele systeem in de kamer!

Departement, gemeente, professionele organisatie, burgers. Confronteer ze met elkaar, laat ze elkaar leren kennen en waarderen. O, zij zijn ook van goede wil en zij weten / kunnen iets wat wij niet… Het geeft inzicht en bevordert het vertrouwen om echt zaken over te laten.

En erken dat participatie voor wie het kán een grote kans is, maar dat er groepen zijn waarvoor dat niet zonder meer  is weggelegd. Voor veel deelnemers aan de huidige discussie zijn die burgers niet in beeld. Ik heb ze gezien in mijn rol als activist / coach van Bep en Fatima http://bepenfatima.weebly.com/ . Wij gunnen onze cliënten het zo; participeren in de samenleving. Werk? Of alleen al deelname? En mag het dan zo: Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.</p
Nog een paar hoogtepunten die ik je niet wil onthouden:
* Steven de Waal kenschetste de operatie niet als decentralisatie maar als het weghalen van de rechten bij de burgers. Op een vraag van panelleider Marcel Boogers: Hoe kijken we in 2020 terug naar deze operaties? antwoordde hij dan ook: Wij zullen ons vooral de opstand van 2016 herinneren. De twee jaar daarvoor zijn de wethouders alleen bezig geweest met inregelen en zijn de belanghebbenden niet gezien.
* Bij de uitreiking van de G.A. van Poelje Jaarprijs voor het beste Bestuurskundige Proefschrift merkte onze Belgische collega op dat het wel apart is om te zien dat in proefschriften op basis van artikelen, de promotor bij meer dan 1 artikel wordt vermeld als coauteur. Het is toch van tweeën een: Ofwel de promotor heeft een essentiële bijdrage geleverd aan die twee kernartikelen en dan is hij geen promotor, ofwel hij heeft geen essentiële bijdrage geleverd en dan heeft de vermelding als coauteur een wat bedenkelijke functie…