Sinds zes weken studeer ik viool. Speel ik viool. Ja, dat ook. Soms komt er best een aardig geluid uit. Maar het spel bestaat er vooral uit dat de viool en ik elkaar leren kennen.

Het begon allemaal toen ik een workshop kon kiezen in het Stamhotel:http://www.stamhotel.nl/

Een drietal musici van Splendor http://splendoramsterdam.com/

verzorgde de workshops en bracht ze naderhand samen tot één productie van Roemeense ritmes met accordeon, zang, ritme met het lichaam (klappen en stampen )  – en dus die 8 violisten die in een uurtje het instrument verkenden en toen van Marieke de boodschap kregen : Nu nog even het stukje instuderen.

Van die anderhalf uur met een viool in mijn handen kreeg ik de smaak te pakken; ik ging op zoek naar een vioolschool in mijn omgeving. En ja, er bleek er een te zijn op 400 meter van huis…http://www.tjoelkerbos.demon.nl/vioolschool-p2.html#lessen

 

Na een kennismakingspakket van 4 lessen plus gebruik van viool ben ik verkocht… ik ga ermee door!

Maandag mijn vijfde les genoten. En de vorige keer heb ik al mogen oefenen met het zetten van vingers op de snaren.

Ik weet dat ik nooit meer een ster op de viool zal zijn, maar het instrument intrigeert me. Het is niet een makkelijk instrument. Al eeuwen zijn er methodes om te leren vioolspelen. (Onder andere van papa Mozart: Leopold Mozart).

Mijn pink kan er niet bij. Leraar Martijn: daar zijn oefeningen voor. Als ik niet uitkijk krijg ik RSI-symptomen: pijn in de schouder, je houdt je pols verkeerd, Als je je concentreert op waar je vingers moeten staan (nee, er zijn niet van die dwarsbalkjes zoals bij gitaar) ben je weer afgeleid van de strijktechniek.

Waarom is dat nou zo uitdagend?

Het roept passie op. Je hebt het gevoel dat het moeilijk is maar dat je toch wat kunt bereiken, bijvoorbeeld samen spelen (en mijn leraar is er goed in om dat perspectief te bieden; ik heb een wat simpel partijtje maar met zijn meer gecompliceerde partij erbij is het al een leuk effect).

Als ik dat verbind met organiseren komen daar enkele associaties uit:

– Ik ben 65 maar ik kan en wil nog steeds leren  (en in de acceptatie van ouderen op de arbeidsmarkt is dat  nieuws…)

– Om ergens goed in  te worden moet je investeren, en dat gaat beter als je een met moeite haalbaar doel voor ogen hebt

– Wat krijg ik een respect voor vakmanschap omdat ik voel hoe ingewikkeld het al is om je vingers op de juiste plek te zetten .. mijn rol is vaak die van manager, maar juist dan is respect voor deskundigheid van levensbelang!