Van die lampjes met een mini zonnepaneeltje… onderhand heb ik een hele collectie, in bloempotten gestoken bij wijze van kunst object, maar de hoop verloren dat ze ooit nog licht zullen gaan geven.

Steeds weer de belofte van licht in de duisternis. Een tijdje had ik een soort lampion die het wel aardig lang uithield.

Maar er is een structureel probleem met die dingen. Als het zonnig is overdag, vooral van die zomerse lange zonnige dagen,  laden ze goed op. Dan blijven ze tot diep in de nacht branden, misschien wel tot de volgende morgen als het alweer vroeg licht wordt.

Zo langzamerhand weet ik toch … dat het nooit gebeurt, dat ze branden als je ze nodig hebt.

Dan komt er een aanbieding voorbij van Koopjedeal. En hoewel ik toch meestal een gezonde dosis achterdocht heb… daar gaan we weer! Twee lampjes, met zonnepaneel én lichtsensor én bewegingssensor! Ik ga overstag om twee redenen:

  • Het past me nu net om op twee plaatsen een lampje met bewegingssensor te hebben en
  • Ik ga steeds meer vertrouwen krijgen in de werking van het zonnepaneeltje. De techniek schrijdt voort, toch?

Voor een zacht prijsje komen er twee lampjes in mijn brievenbus.

Best nog wel een geklooi om ze te monteren. De ene komt bij een achterdeur (op het zuiden; mooie zoninval en ook een fijne plaats om in te breken); even  op een trap geklommen, boren en schroeven – klaar.

De  andere moet komen op een plaats waar ik vaak ’s avonds in het donker aankom. Het zou fijn zijn als die lamp dan aan zou gaan als ik aankom…  de logische plaats ligt niet echt op de zon dus ik maak een constructie met verlengde balkjes, zo dat er nog wat (zon-) licht te vangen valt.

En nu de donkere dagen komen:

De lamp bij de achterdeur doet het maar is tegen de tijd van het inbrekersuur alweer op.

En de welkomstlamp, waarop ik me echt had verheugd – die heeft niet eens genoeg energie verzameld om aan te gaan als ik in het donker thuis kom!

Dit doet me denken aan een boek dat ik nog steeds koester: John Steinbeck,  the Log from the Sea of Cortez. Steinbeck beschrijft zijn onderzoeksexcursie naar de Golf van Californië, ook wel The Sea of Cortez geheten. Het is een verhaal over mannen op weg, maar ook over onderzoek, en met heel wat filosofische beschouwingen. Helaas ben ik het boek even kwijt dus een letterlijk citaat kan ik niet geven. Een bijzondere observatie was dat je een vis kunt ontleden, hoeveel wervels, wat voor kieuwen… maar na de ontleding  was de vis verloren gegaan.

Een dergelijk mooie observatie was er over een vuurtoren: Ze waren een beetje verdwaald, het was mistig enzo, en ze smachtten naar het signaal van de vuurtoren die er toch echt moest zijn. Geen vuurtoren gezien maar gelukkig toch in de haven aangekomen.

” ’s Nachts in het donker doen we de vuurtoren uit want dan is er toch niemand die het licht wil zien.”.

Goh, wat jammer dat ik het even niet kan terugvinden . Maar vaak is het verhaal nog mooier dan de werkelijkheid.

De associatie zal je duidelijk zijn:

Fijn, een oplaadbare veiligheidslamp . Maar hij doet het alleen in lichte tijden…