Onder de verschillende Corona regimes was het bijwonen van concerten een tombola. Ergens in mei publiceerde Musis Arnhem een online programma, in principe tot het eind van het jaar. Alles ingericht op ca 1/3 van de zaalbezetting, normaal gesproken 950, en zonder pauze. Je mocht vooraf een drankje bestellen en dat meenemen naar de zaal; er was toch plaats genoeg.. één zaal ingericht met tafeltjes tussen de stoelen, en de andere met steeds een paar stoelen tussenruimte.

13 Oktober werden strengere maatregelen aangekondigd; ik had een kaartje voor Amsterdam Sinfonietta op de 14de. De maatregel ging op 14 oktober om 10 uur in… dus Musis stuurde een mail dat het concert zou doorgaan, want het zou voor 10 uur zijn afgelopen. Wel graag een mondkapje als je rondloopt in het pand.

Ook voor Amsterdam Sinfonietta was het heel wat; de avond tevoren hadden ze nog in TivoliVredenburg gespeeld en die avond in Arnhem zou voorlopig de laatste zijn.

Pärt en Bach.

Er mag weer wat…

Weken later, wordt het concertprogramma hervat. Maar nu voor telkens 30 toehoorders. Ik had een reservering voor 28 november, was dus een van de ca 300. En ik was uitverkoren, vraag me niet waarom, om één van de 30 plaatsen in te nemen van het concert van 19.00. Her werd herhaald om 21.00. Dus 60 van de 300 mensen werden getrakteerd op een concert van een uur: zonder pauze, zonder horeca, maar wel een uur muziek, met Phion , dirigent Bas Wiegers, pianist Thomas Beijer en mezzosopraan Barbara Kozelj. Ravel, Turinam Albéniz als Spaanse componisten, en van Canteloube de Chants d’Auvergne.

Het was een beetje erg afstandelijk: volgens voorschrift een kleine bezetting op het podium en de toehoorders zaten op 3 rijen met afstand, ongeveer midden in de zaal “want daar is het geluid optimaal”. Wel fijn om weer levende muziek te beleven maar …

We leren bij

En voor vanavond, 11 december, hadden ze het anders aangepakt. Twee uitvoeringen om 19.00 en om 21.00, en nog twee op 26 december. Alle tickets gecanceld, en opnieuw intekenen vanaf 4 december 10.00. Alle 30 plaatsen bezet – en deze keer vooraan in de zaal, 3 rijen op afstand, met tafeltjes ertussen voor je imaginaire drankje. Maar zoveel beter voor het contact, voor het overspringen van de emotie!

Bruckner aan begin en eind, door de koperblazers van Phion. Dan Richard Strauss serenade in Es voor blazers. En de toppers: Strijkorkest met Mahlers Adagietto uit de 5e symfonie, en een selectie uit Des Knaben Wunderhorn met zang van Christianne Stotijn.

Het was zo ontroerend intiem: maximaal 30 musici tegelijk op het podium, voor 30 bezoekers. Een paar toelichtingen die het speciale van de situatie onderstreepten. En op het keurig zwart aangeklede podium het rode mondkapje van Christianne en de rode schoenen van de aanvoerder van de altviolen…