Na de vakantie: even omdenken. Viool gaat niet over vingers zetten maar over vingers weghalen!

Terug van vioolvakantie; mijn eerste les na ruim vijf  weken.

De laatste les voor de vakantie kreeg ik mijn mooie viool terug met een nieuw staartstuk, mét fijnstemmers, en opnieuw gespannen snaren. De weken daarna ben ik eigenlijk meer bezig geweest met stemmen dan met spelen. Totdat de viool weer aardig stabiel op toon bleef en ik weer meer aandacht aan het spelen ging geven.

Inmiddels zal wel duidelijk zijn dat vioolspelen best  ingewikkeld is: je moet op veel dingen tegelijk letten. De houding, zowel van de rechterhand als van de linkerhand (die elk hun eigen bezigheden hebben); de lange regelmatige streek, de stokindeling om voor de volgende noot weer aan de goede kant van de strijkstok te zitten, de vingers op de juiste plek op de snaar zetten zodat er een zuivere toon ontstaat, het anticiperen op snaarwisselingen zodat er geen gat valt. Plus dan natuurlijk de gebruikelijke muzikale zaken als maat, ritme, melodielijnen,

En dan nog de ontspannen schouders, het oprekken van de vingers, de actieve zittende of staande houding…

Als je regelmatig kijkt naar de serie over het Concertgebouworkest (http://www.npo.nl/bloed-zweet-en-snaren-seizoen-2/09-07-2015/AT_2026948)  zal duidelijk zijn dat ik het dan nog maar over de grondbeginselen heb. Maar de ambitie om op zo’n podium terecht te komen heb ik gelukkig niet.

De eerste les na vijf weken vakantie viel me niet tegen en mijn leraar Martijn (http://www.tjoelkerbos.demon.nl/vioolschool-p2.html) ook niet; er gaan veel dingen goed (dat is altijd een motiverende mededeling).

Maar.. er was iets in geslopen, misschien al ongemerkt vóór de vakantie: Ik doe aan vingerzetten alsof het een piano is! Terwijl het de bedoeling is dat je de vingers zoveel mogelijk neerzet, en dan indien nodig vingers weghaalt! Dus ook zo lang mogelijk laten staan op het stuk ongebruikte (niet trillende) snaar. Dat geeft een betere plaatsbepaling en daarmee een zuiverder toon (vooral als je wat hoger op de viool gaat spelen), het geeft meer rust, en het scheelt een stuk voor het vloeien van de tonen, waardoor het echt gaat klinken als vioolspel..

 Zo speel je een g

Dus niet zo: 

Oei! Dat wordt even hard werken… en dan toch niet de streek vergeten, en de houding van de linkerhand, en van de rechterhand, en het anticiperen, enne…