Terug van vioolvakantie; mijn eerste les na ruim vijf weken.
![WP_20150818_007[1]](https://lonnekealsema.files.wordpress.com/2015/08/wp_20150818_0071-e1439913760761.jpg?w=324&h=187)
De laatste les voor de vakantie kreeg ik mijn mooie viool terug met een nieuw staartstuk, mét fijnstemmers, en opnieuw gespannen snaren. De weken daarna ben ik eigenlijk meer bezig geweest met stemmen dan met spelen. Totdat de viool weer aardig stabiel op toon bleef en ik weer meer aandacht aan het spelen ging geven.
Inmiddels zal wel duidelijk zijn dat vioolspelen best ingewikkeld is: je moet op veel dingen tegelijk letten. De houding, zowel van de rechterhand als van de linkerhand (die elk hun eigen bezigheden hebben); de lange regelmatige streek, de stokindeling om voor de volgende noot weer aan de goede kant van de strijkstok te zitten, de vingers op de juiste plek op de snaar zetten zodat er een zuivere toon ontstaat, het anticiperen op snaarwisselingen zodat er geen gat valt. Plus dan natuurlijk de gebruikelijke muzikale zaken als maat, ritme, melodielijnen,
En dan nog de ontspannen schouders, het oprekken van de vingers, de actieve zittende of staande houding…
Als je regelmatig kijkt naar de serie over het Concertgebouworkest (http://www.npo.nl/bloed-zweet-en-snaren-seizoen-2/09-07-2015/AT_2026948) zal duidelijk zijn dat ik het dan nog maar over de grondbeginselen heb. Maar de ambitie om op zo’n podium terecht te komen heb ik gelukkig niet.
De eerste les na vijf weken vakantie viel me niet tegen en mijn leraar Martijn (http://www.tjoelkerbos.demon.nl/vioolschool-p2.html) ook niet; er gaan veel dingen goed (dat is altijd een motiverende mededeling).
Maar.. er was iets in geslopen, misschien al ongemerkt vóór de vakantie: Ik doe aan vingerzetten alsof het een piano is! Terwijl het de bedoeling is dat je de vingers zoveel mogelijk neerzet, en dan indien nodig vingers weghaalt! Dus ook zo lang mogelijk laten staan op het stuk ongebruikte (niet trillende) snaar. Dat geeft een betere plaatsbepaling en daarmee een zuiverder toon (vooral als je wat hoger op de viool gaat spelen), het geeft meer rust, en het scheelt een stuk voor het vloeien van de tonen, waardoor het echt gaat klinken als vioolspel..
![WP_20150818_004[1]](https://lonnekealsema.files.wordpress.com/2015/08/wp_20150818_0041.jpg)
Zo speel je een g
Dus niet zo: ![WP_20150818_005[1]](https://lonnekealsema.files.wordpress.com/2015/08/wp_20150818_0051.jpg)
Oei! Dat wordt even hard werken… en dan toch niet de streek vergeten, en de houding van de linkerhand, en van de rechterhand, en het anticiperen, enne…
lonneke alsema 
tot je leert vibreren, dan moeten alle vingers er weer vanaf. en dan ga je weer: rechterhand, linkerhand, dynamiek, dirigent, je moet echt ontzettend veel dingen tegelijk doen.
Dag Mathilde,
Ik ben geabonneerd op je besloten blogs; helaas kan ik mijn wachtwoord niet terugvinden en op een mail aan het adres contact@landschaplopen.com krijg ik een foutmelding. Toen realiseerde ik me dat we langs deze weg ook contact hadden dus ik probeer het zo. Er is geen knop te vinden voor als je je wachtwoord kwijt bent… of zie ik iets over het hoofd?
Groet Lonneke
Dank je wel, ga ik weer genieten van al je verhalen!
O jee… ik ben er nog lang niet… nu aan het eind van de vakantie heb ik alweer veel moeite om de snaar goed te raken ( wat anders dan De juiste snaar te raken) en een zuivere toon voort te brengen. Binnenkort weer naar vioolles – is hard nodig!
Viool is prachtig om naar te luisteren. Om zelf te bespelen vond ik het veel te moeilijk. Na drie jaar gaf ik het op. Het is een instrument voor mensen met een absoluut gehoor, die bovendien ook nog kunnen multitasken zoals je al uitlegde. Ik heb bewondering voor wie het volhoudt.