Archives for posts with tag: omdenken

Een tijd geleden meldde ik dat het buurhuis te koop stond en dat – o, schrik – er misschien uitgebouwd zou gaan worden.

En dat ik toen de knop omzette: Laat ze maar komen! ik ga meedoen en ook mijn huis wordt er leuker van.

Nou, er kwamen inderdaad nieuwe buren mét uitbouwplannen, en meteen toen ze kwamen kennismaken en hun voornemen uiteenzetten, kon ik aansluiten en werd het een gezamenlijk project. Oké, een beetje de muis en de olifant; zij doen een forse uitbouw en ik ga het dan ontstane mini plaatsje omzetten in een extra kamer, met een doorbraak voorzien van schuifdeuren.

We zijn een paar maanden verder en inderdaad loopt het project als één gezamenlijk project (behalve natuurlijk wat mijn nieuwe buren zelf allemaal in hun huis aanpassen)

Na een aantal weken werken aan grondverzet en fundering is deze week de tussenmuur gemaakt. Daarmee kreeg ik meteen weer het beeld.. in het geval dat ik niet was meegegaan in het project was het de muur van de buren geweest, had die 15 cm verderop gestaan en was dit mijn plaatsje geworden.

Natuurlijk kan je het dan weer aankleden met wat planten maar het is toch wel krap, en er zou nog een overstekende dakrand bij komen. Maar gelukkig had ik de knop omgezet en wordt dit een leuke extra kamer, met veel glas aan het eind, een daklicht en een doorbraak met mooie schuifdeuren aan de linkerkant, waar mijn werkkamer is.

Trouwens heel leuk om zo’n project van nabij te volgen.

Wat er allemaal aan voorwerk nodig is, het voortdurend meten en nog eens meten, oplossingen bedenken voor wat zich onverwacht voordoet in een pand van bijna 90 jaar oud… De riolering is van later datum en die kom je tegen als je bezig bent. En voordat die onder een betonnen vloer verdwijnt kan je hem maar beter eerst controleren en – ja hoor – vervangen. Bij de buren dus, bij mij lijkt het niet aan de orde, er liggen hier al kunststof buizen.

En ook wel apart dat mijn werkkamer, een uitbouw vanaf het begin en zeker al 35 jaar geleden opnieuw aangepast, op een lengte van 4 meter 4 centimeter hoogteverschil heeft.. Hoe dat komt? Geen idee. Ooit schijnt er iets verzakt te zijn. Moet ook weer creatief opgelost in de verbinding met de nieuwe kamer. Want daar komen de schuifdeuren te staan, op een rail die wel waterpas moet zijn… of je schuifdeuren rollen steeds weg. Voorlopig liggen ze nog rustig, tegen de muur van mijn woonkamer. Een maand geleden opgehaald bij Mammoet; ( wat een leuke zaak is dat; alle soorten oude bouwmaterialen, van deuren en schouwen tot deurknoppen en ander klein spul, zie ook hun vlog hoe ze werken ) uitgekozen in februari en na restauratie van het glas opgehaald met een boedelbak. Want Mammoet bezorgt alleen in regio Den Haag..

En zo verandert mijn huis steeds meer in een opslag voor straks toe te passen bouwmaterialen en spullen die tijdelijk uit de weg moeten.

Soms erger ik me een beetje maar in t algemeen ben ik enorm aan het genieten.

Terug van vioolvakantie; mijn eerste les na ruim vijf  weken.

WP_20150818_007[1]

De laatste les voor de vakantie kreeg ik mijn mooie viool terug met een nieuw staartstuk, mét fijnstemmers, en opnieuw gespannen snaren. De weken daarna ben ik eigenlijk meer bezig geweest met stemmen dan met spelen. Totdat de viool weer aardig stabiel op toon bleef en ik weer meer aandacht aan het spelen ging geven.

Inmiddels zal wel duidelijk zijn dat vioolspelen best  ingewikkeld is: je moet op veel dingen tegelijk letten. De houding, zowel van de rechterhand als van de linkerhand (die elk hun eigen bezigheden hebben); de lange regelmatige streek, de stokindeling om voor de volgende noot weer aan de goede kant van de strijkstok te zitten, de vingers op de juiste plek op de snaar zetten zodat er een zuivere toon ontstaat, het anticiperen op snaarwisselingen zodat er geen gat valt. Plus dan natuurlijk de gebruikelijke muzikale zaken als maat, ritme, melodielijnen,

En dan nog de ontspannen schouders, het oprekken van de vingers, de actieve zittende of staande houding…

Als je regelmatig kijkt naar de serie over het Concertgebouworkest (http://www.npo.nl/bloed-zweet-en-snaren-seizoen-2/09-07-2015/AT_2026948)  zal duidelijk zijn dat ik het dan nog maar over de grondbeginselen heb. Maar de ambitie om op zo’n podium terecht te komen heb ik gelukkig niet.

De eerste les na vijf weken vakantie viel me niet tegen en mijn leraar Martijn (http://www.tjoelkerbos.demon.nl/vioolschool-p2.html) ook niet; er gaan veel dingen goed (dat is altijd een motiverende mededeling).

Maar.. er was iets in geslopen, misschien al ongemerkt vóór de vakantie: Ik doe aan vingerzetten alsof het een piano is! Terwijl het de bedoeling is dat je de vingers zoveel mogelijk neerzet, en dan indien nodig vingers weghaalt! Dus ook zo lang mogelijk laten staan op het stuk ongebruikte (niet trillende) snaar. Dat geeft een betere plaatsbepaling en daarmee een zuiverder toon (vooral als je wat hoger op de viool gaat spelen), het geeft meer rust, en het scheelt een stuk voor het vloeien van de tonen, waardoor het echt gaat klinken als vioolspel..

WP_20150818_004[1] Zo speel je een g

Dus niet zo: WP_20150818_005[1]

Oei! Dat wordt even hard werken… en dan toch niet de streek vergeten, en de houding van de linkerhand, en van de rechterhand, en het anticiperen, enne…