Laatst ruimde ik eens een paar kasten op. Soms heb je dat.

Nesteldrang? Nee, ’t was meer dat ik op zoek was naar een telefoonverlengsnoertje.

Nieuwe constructie voor mijn vaste telefoon.

Ik vertelde daar al eerder over, in mijn blog over overstappen. https://lonnekealsema.com/2013/11/09/overstappen-het-was-nog-nooit-zo-eenvoudig/ . Overigens is nog niet duidelijk of het nu goed gaat met de administratieve kant van het geheel; nog even afwachten. Ik vond het gezochte snoertje niet, kocht een nieuw maar kwam tot de ontdekking  dat ik daarmee niet mijn geliefde Swatch antwoordapparaat in de nieuwe opstelling kwijt kon. De alternatieve optie is niet slecht maar het staat wel on-line en dat heeft toch nadelen.

Maar goed, in de kasten waar ik zocht naar dat snoertje trof ik heel veel dingen wél aan: dingen om weg te gooien / klaar te leggen voor  het afvalbrengstation, dingen om met vreugde terug te vinden (acrylverf en penselen, spaarlampen, bakvormen). En dingen waarvan ik dacht: tja… enkele tientallen blikken en blikjes verf. Veel kleuren, muurverf en verf voor hout, schoolbordenverf in zwart en blauw…

Het is vast nog wel goed, maar als ik een nieuwe klus oppak zoek ik toch weer naar een nieuwe kleur en kom ik maar zelden bij mijn voorraad terecht. Maar ja, alles naar het afvalbrengstation, dat is ook weer zo wat..

Wat leuk is het dan om het volgende bericht aan te treffen: http://www.oneworld.nl/lezen/nieuws/lever-maar-die-verf

Een initiatief om verf te recyclen, om ongebruikte verf in te zamelen en er nieuwe verf van te maken!

Wat een goed idee! Als je het artikel leest zie je dat het eigenlijk allang gebeurde, maar niet bij ons. De regels stonden het niet toe. Gelukkig was de initiatiefnemer echt ondernemend en is “gewoon” begonnen, onderhand druk met bevragen van de regelgeving. Er is een opening, groot genoeg om te melden dat we straks bij de kringloopwinkel tweedehands verf kunnen kopen. Goed voor de portemonnee en voor het milieu.

Zijn die regels nou onzinnig? Nee, dat denk ik niet. De regels zijn ontstaan om te zorgen dat we weten wat er in de verf zit, dat het gifgehalte in de hand blijft en dat het allemaal traceerbaar is. Denk ook aan het vlees-verhaal: Paardenvlees is niet ongezond, maar het is geen rundvlees (dus dat is fraude). Vlees waarvan niet bekend is waar het vandaan komt, daarvan weet je niet wat voor troep er in zit (bijvoorbeeld diergeneesmiddelen – mijn nichtje is daar ooit op gepromoveerd en sindsdien mag ik geen kippenlevertjes meer eten). Regels worden onder invloed van de lobby van grote bedrijven ook gebruikt om de markt af te schermen, en dat is dan weer niet zo’n goed idee.

Over de vormgeving van regels moet je goed nadenken, en soms hebben regels onvermoede gevolgen waardoor vernieuwing moeilijker wordt. Bijvoorbeeld bij het recyclen van verf…

Een vergelijkbare vorm van recycling, maar dan eenvoudiger uitvoerbaar: Tweedehands Lundia. Ik liep er toevallig tegenaan toen ik uitbreiding zocht voor mijn Lundia boekenkast en de Lundia vestiging in Arnhem niet meer bleek te bestaan. Wat een slim idee! Ze zijn van Marktplaats verdreven omdat de echte Lundia daartegen bezwaar maakte… geen regelgeving maar marktmacht. 

Lundia – zo’n ontzettend duurzaam systeem. Maar soms veranderen je omstandigheden en wil je ervan af. Wie heeft nou net behoefte aan jouw specifieke collectie steunen en schappen? Dat zou wel heel toevallig zijn. Dus http://www.tweedehandslundia.nl/ koopt het op en sorteert het. De prijs is afhankelijk van de staat waarin het onderdeel verkeert. Slogan: “Jouw eigen Lundia is verkleurd, en bij ons kan je de bijpassende verkleuring uitzoeken.” Ik zocht er een uitbreiding bij elkaar voor mijn 15 jaar oude boekenkast, en wat ze niet in huis hadden, daarover werd even gebeld naar een andere vestiging. “Ze zijn nu in onderhandeling, waarschijnlijk is het er volgende week, u krijgt een telefoontje.”

Briljant idee, en duurzaam. Past in de trend van hergebruik (eerste trap van recycling!) en delen. Slecht voor het voortbestaan van de productiecapaciteit van de Echte Splinternieuwe Lundia. Een equivalent zie ik in het verzet van de Amsterdamse hotels tegen www.airbnb.nl

Tja, dat is een dilemma. Dit is toch het verhaal van de nieuwe inrichting van de samenleving. Een verschuiving naar diensten, hergebruik en delen. Voor het “maken” zijn steeds minder handen nodig. We gaan piepend en krakend de bocht om (transitie, heet dat ook wel). Herwaardering van economische groei, herberekening van het BBP, nieuwe normen voor formele en informele economie, herzien van regels die het oude beschermen en het nieuwe dwarszitten – maar liefst met een zachte landing voor degenen die in de “oude” sectoren werken. Maar het moet gebeuren!