Archives for posts with tag: hergebruik

Een tijd geleden meldde ik dat het buurhuis te koop stond en dat – o, schrik – er misschien uitgebouwd zou gaan worden.

En dat ik toen de knop omzette: Laat ze maar komen! ik ga meedoen en ook mijn huis wordt er leuker van.

Nou, er kwamen inderdaad nieuwe buren mét uitbouwplannen, en meteen toen ze kwamen kennismaken en hun voornemen uiteenzetten, kon ik aansluiten en werd het een gezamenlijk project. Oké, een beetje de muis en de olifant; zij doen een forse uitbouw en ik ga het dan ontstane mini plaatsje omzetten in een extra kamer, met een doorbraak voorzien van schuifdeuren.

We zijn een paar maanden verder en inderdaad loopt het project als één gezamenlijk project (behalve natuurlijk wat mijn nieuwe buren zelf allemaal in hun huis aanpassen)

Na een aantal weken werken aan grondverzet en fundering is deze week de tussenmuur gemaakt. Daarmee kreeg ik meteen weer het beeld.. in het geval dat ik niet was meegegaan in het project was het de muur van de buren geweest, had die 15 cm verderop gestaan en was dit mijn plaatsje geworden.

Natuurlijk kan je het dan weer aankleden met wat planten maar het is toch wel krap, en er zou nog een overstekende dakrand bij komen. Maar gelukkig had ik de knop omgezet en wordt dit een leuke extra kamer, met veel glas aan het eind, een daklicht en een doorbraak met mooie schuifdeuren aan de linkerkant, waar mijn werkkamer is.

Trouwens heel leuk om zo’n project van nabij te volgen.

Wat er allemaal aan voorwerk nodig is, het voortdurend meten en nog eens meten, oplossingen bedenken voor wat zich onverwacht voordoet in een pand van bijna 90 jaar oud… De riolering is van later datum en die kom je tegen als je bezig bent. En voordat die onder een betonnen vloer verdwijnt kan je hem maar beter eerst controleren en – ja hoor – vervangen. Bij de buren dus, bij mij lijkt het niet aan de orde, er liggen hier al kunststof buizen.

En ook wel apart dat mijn werkkamer, een uitbouw vanaf het begin en zeker al 35 jaar geleden opnieuw aangepast, op een lengte van 4 meter 4 centimeter hoogteverschil heeft.. Hoe dat komt? Geen idee. Ooit schijnt er iets verzakt te zijn. Moet ook weer creatief opgelost in de verbinding met de nieuwe kamer. Want daar komen de schuifdeuren te staan, op een rail die wel waterpas moet zijn… of je schuifdeuren rollen steeds weg. Voorlopig liggen ze nog rustig, tegen de muur van mijn woonkamer. Een maand geleden opgehaald bij Mammoet; ( wat een leuke zaak is dat; alle soorten oude bouwmaterialen, van deuren en schouwen tot deurknoppen en ander klein spul, zie ook hun vlog hoe ze werken ) uitgekozen in februari en na restauratie van het glas opgehaald met een boedelbak. Want Mammoet bezorgt alleen in regio Den Haag..

En zo verandert mijn huis steeds meer in een opslag voor straks toe te passen bouwmaterialen en spullen die tijdelijk uit de weg moeten.

Soms erger ik me een beetje maar in t algemeen ben ik enorm aan het genieten.

Laatst ruimde ik eens een paar kasten op. Soms heb je dat.

Nesteldrang? Nee, ’t was meer dat ik op zoek was naar een telefoonverlengsnoertje.

Nieuwe constructie voor mijn vaste telefoon.

Ik vertelde daar al eerder over, in mijn blog over overstappen. https://lonnekealsema.com/2013/11/09/overstappen-het-was-nog-nooit-zo-eenvoudig/ . Overigens is nog niet duidelijk of het nu goed gaat met de administratieve kant van het geheel; nog even afwachten. Ik vond het gezochte snoertje niet, kocht een nieuw maar kwam tot de ontdekking  dat ik daarmee niet mijn geliefde Swatch antwoordapparaat in de nieuwe opstelling kwijt kon. De alternatieve optie is niet slecht maar het staat wel on-line en dat heeft toch nadelen.

Maar goed, in de kasten waar ik zocht naar dat snoertje trof ik heel veel dingen wél aan: dingen om weg te gooien / klaar te leggen voor  het afvalbrengstation, dingen om met vreugde terug te vinden (acrylverf en penselen, spaarlampen, bakvormen). En dingen waarvan ik dacht: tja… enkele tientallen blikken en blikjes verf. Veel kleuren, muurverf en verf voor hout, schoolbordenverf in zwart en blauw…

Het is vast nog wel goed, maar als ik een nieuwe klus oppak zoek ik toch weer naar een nieuwe kleur en kom ik maar zelden bij mijn voorraad terecht. Maar ja, alles naar het afvalbrengstation, dat is ook weer zo wat..

Wat leuk is het dan om het volgende bericht aan te treffen: http://www.oneworld.nl/lezen/nieuws/lever-maar-die-verf

Een initiatief om verf te recyclen, om ongebruikte verf in te zamelen en er nieuwe verf van te maken!

Wat een goed idee! Als je het artikel leest zie je dat het eigenlijk allang gebeurde, maar niet bij ons. De regels stonden het niet toe. Gelukkig was de initiatiefnemer echt ondernemend en is “gewoon” begonnen, onderhand druk met bevragen van de regelgeving. Er is een opening, groot genoeg om te melden dat we straks bij de kringloopwinkel tweedehands verf kunnen kopen. Goed voor de portemonnee en voor het milieu.

Zijn die regels nou onzinnig? Nee, dat denk ik niet. De regels zijn ontstaan om te zorgen dat we weten wat er in de verf zit, dat het gifgehalte in de hand blijft en dat het allemaal traceerbaar is. Denk ook aan het vlees-verhaal: Paardenvlees is niet ongezond, maar het is geen rundvlees (dus dat is fraude). Vlees waarvan niet bekend is waar het vandaan komt, daarvan weet je niet wat voor troep er in zit (bijvoorbeeld diergeneesmiddelen – mijn nichtje is daar ooit op gepromoveerd en sindsdien mag ik geen kippenlevertjes meer eten). Regels worden onder invloed van de lobby van grote bedrijven ook gebruikt om de markt af te schermen, en dat is dan weer niet zo’n goed idee.

Over de vormgeving van regels moet je goed nadenken, en soms hebben regels onvermoede gevolgen waardoor vernieuwing moeilijker wordt. Bijvoorbeeld bij het recyclen van verf…

Een vergelijkbare vorm van recycling, maar dan eenvoudiger uitvoerbaar: Tweedehands Lundia. Ik liep er toevallig tegenaan toen ik uitbreiding zocht voor mijn Lundia boekenkast en de Lundia vestiging in Arnhem niet meer bleek te bestaan. Wat een slim idee! Ze zijn van Marktplaats verdreven omdat de echte Lundia daartegen bezwaar maakte… geen regelgeving maar marktmacht. 

Lundia – zo’n ontzettend duurzaam systeem. Maar soms veranderen je omstandigheden en wil je ervan af. Wie heeft nou net behoefte aan jouw specifieke collectie steunen en schappen? Dat zou wel heel toevallig zijn. Dus http://www.tweedehandslundia.nl/ koopt het op en sorteert het. De prijs is afhankelijk van de staat waarin het onderdeel verkeert. Slogan: “Jouw eigen Lundia is verkleurd, en bij ons kan je de bijpassende verkleuring uitzoeken.” Ik zocht er een uitbreiding bij elkaar voor mijn 15 jaar oude boekenkast, en wat ze niet in huis hadden, daarover werd even gebeld naar een andere vestiging. “Ze zijn nu in onderhandeling, waarschijnlijk is het er volgende week, u krijgt een telefoontje.”

Briljant idee, en duurzaam. Past in de trend van hergebruik (eerste trap van recycling!) en delen. Slecht voor het voortbestaan van de productiecapaciteit van de Echte Splinternieuwe Lundia. Een equivalent zie ik in het verzet van de Amsterdamse hotels tegen www.airbnb.nl

Tja, dat is een dilemma. Dit is toch het verhaal van de nieuwe inrichting van de samenleving. Een verschuiving naar diensten, hergebruik en delen. Voor het “maken” zijn steeds minder handen nodig. We gaan piepend en krakend de bocht om (transitie, heet dat ook wel). Herwaardering van economische groei, herberekening van het BBP, nieuwe normen voor formele en informele economie, herzien van regels die het oude beschermen en het nieuwe dwarszitten – maar liefst met een zachte landing voor degenen die in de “oude” sectoren werken. Maar het moet gebeuren!