Archives for category: Uncategorized
« Oudere berichten
Nieuwere berichten »

Conflict.. bij de Jonge Akademie. De eerste in een reeks InterScience

25/03/2015 //
0

De Jonge Akademie heeft 50 leden; elk jaar 10 nieuwe en ze blijven 5 jaar. Een ander geluid dan de moeder: de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen KNAW. De KNAW is de gevestigde orde; sterker nog: eenmaal lid, blijf je dat je hele leven. Een college met invloed, en sinds het optreden van Robbert Dijkgraaf ook opvallend in de openbaarheid. De voorzitter na hem, Clevers, trad iets minder op de voorgrond, en het is even afwachten hoe de nieuwe voorzitter José van Dijck  het gaat doen. DeJonge Akademie is van een andere orde. Onbevangen, nog in de opbouw van hun wetenschappelijke carrière, timmer eens aan de weg met een andere aanpak. Omdat mijn kind op school heeft gezeten en nog steeds bevriend is met een van de sprekers van vanmiddag, kwam ik als toch wel royaal 45+, zomaar terecht bij een nieuwe activiteit van de Jonge Akademie. Het is de bedoeling om een paar keer per jaar een symposium te organiseren rond een thema, met bijdragen uit verschillende (alfa, bèta en gamma) vakgebieden, en indien mogelijk nog andere invalshoeken. Vandaag Charlotte Mutsaerts uit de afdeling Kunsten van de KNAW. Vandaag was het thema Conflict. Belicht door Lotte Jensen vanuit de literatuur/ de poëzie rond oorlog en vrede. Voor haar als taalkundige aanleiding om de woordenboeken in te duiken naar de lemma’s ‘oorlog’ en ‘vrede’. Opmerkelijk dat er heel veel te vinden is over Oorlog, maar dat Vrede als lemma vaak nog niet eens voorkomt, hooguit als “afwezigheid van oorlog”. Haar stellingen:

  • Vrede is de voortzetting van oorlog met andere middelen, en
  • In elk vredesverdrag ligt een volgende oorlog besloten

Oftewel: permanente vrede is een illusie. In de geschriften, met name poëzie, laat zij dat ook zien. Bombastisch vijanddenken!  Zij verwijst ons naar de website http://www.proudtobedutch.nl (heb ik nog niet kunnen bekijken – hij dee het niet) De volgende sprekers bevestigden dat eigenlijk; bezien vanuit de mensenrechten Antoine Buyse en vanuit de driehoek politiek /media/burger Rens Vliegenthart. De laatste stelde zelfs dat conflict in deze een positieve rol kan, zelfs moet, spelen in de vooruitgang. De media als katalysator, werktuig, wat al niet?  Door een probleem / conflict te framen, ja zelfs al te agenderen kunnen de verschillende invalshoeken aan de orde komen en kan daaruit een oplossing resulteren. Charlotte Mutsaerts had een heel andere, sterk persoonlijke  invalshoek over het conflict als verschijnsel. Volgens haar is het conflict dat je in eerste instantie ziet niet het echte conflict. Dat ligt daar onder, en het gaat altijd over erkenning van de persoon, en bestaande maar niet erkende verschillen tussen mensen. Zij was stevig in haar stellingname: Dek het allemaal niet zo toe, dat leidt tot niets! Eerlijk zijn over wat het is! Sinds W.F.Hermans hebben we eigenlijk geen schrijvers meer gehad die zo polemiserend wilden zijn. Zij gaf een aantal voorbeelden uit de kleine werkelijkheid: Een poepende hond op de vismarkt, een ‘vriendin’ die vroeg om een lening; en als pièce de resistance haar dialoog met de nieuwe (jonge, vrouwelijke) directeur van haar uitgeverij:  Ben je van plan om kinderen te krijgen? Dan ga ik weg. Plus een redenering: Als ik een bedrijf zou leiden zou ik geen jonge vrouwen in dienst nemen. Vreemd genoeg ging de discussie daar niet over; vanwege het taboe? Of omdat ze nu eenmaal schrijver / kunstenaar is dus extreme standpunten mag innemen? Het ongemak was voelbaar in de zaal, maar niemand sprak haar tegen. Voorbeeld van het verschijnsel dat je in de maatschappelijke discussie wordt gehoord zolang je statement niet te ver van de mainstream af ligt. Zelfs in dit gezelschap nam niemand openlijk stelling tegen haar stelling. Mijn stelling gaat vooral over de rol van de media. Al het geroes over de bezetters van het Maagdenhuis (die terecht commentaar hebben op de toestand in het hoger onderwijs)  vindt weerklank omdat men het herkent en het zelfde verschijnsel aan de orde is in de zorg, en in de nationale politie en… Dat vraagt de aandacht voor een probleem, een scheefgroei in de maatschappelijke organisatie die protocollen hoger is gaan aanslaan dan de werkelijkheid. De media maken een hoop lawaai, geven lucht aan een gevoel – maar doen naar mijn mening te weinig aan echte analyse  waaruit  bij een duidelijker exposé in elk geval binnen de spraakmakende gemeente en de beleidsvormers een soort conclusies zouden kunnen ontstaan En als voorbeeld de volgende fase: de oprukkende robotisering,. Oké.. het is een probleem met al die nieuwe vragen (waaronder als belangrijke de robotisering en de effecten op de arbeidsmarkt   zie ook bv https://lonnekealsema.com/2013/10/05/de-correspondent-over-luilekkerland-en-de-toekomst-van-werk/   )… …  maar het gaat een beetje die kant op.. zonder nog helemaal het antwoord te hebben… maar bij alle subvragen vanaf nu gaat dit meetellen dus.. Een Nieuw Sociaal Contract, ook wel. Even weer terug naar de Jonge Academie: In deze blog heb ik lekker mijn recente hobby laten prevaleren. Maar mijn zegen voor jullie volgende thema’s en experimenten met InterScience! Ik doe er graag weer aan mee… als ‘bejaarde’ .

Tags , , , ,
Categorieën Uncategorized

Dance and flying

14/03/2015 //
0

Vandaag had ik een ontmoeting met een Portugese danser die op dit moment studeert aan de dansopleiding Artez  in Arnhem.

Hij stuurde een mail aan mijn zweefvliegclub, en onze coördinator voor dit soort vragen komt dan altijd bij mij terecht. Als onderzoeksproject heeft hij gekozen voor de link tussen dans en vliegen. Aanvankelijk “aviation” maar in gesprek met zijn mentor veranderde dat in “flying”. Immers: Aviation gaat over vliegtuigen maar het idee van, de droom over vliegen is al veel ouder. Het verhaal van Icarus die vleugels van was maakte en naar de zon vloog – waarop zijn vleugels smolten ,met het voorspelbare einde,  dat was eigenlijk het oudste verhaal in dit genre. Leonardo da Vinci ontwierp vliegtuigen die nooit echt vlogen maar hij was wel bezig met de droom. Pas rond 1900 werd er echt gevlogen: de Gebroeders Wright enzo. En als zweefvliegers hebben we natuurlijk Otto Lilienthal. Leuk verteld in http://www.geschiedenisdc.nl/index.php/34-otto-lilienthal

Ik weet veel te vertellen ( en te laten zien) over zweefvliegen. Mijn gesprekspartner heeft een levenslange historie met dans. Wat we zoeken deze dag is de verbinding tussen die werelden. Een interessant zoekproces, waaraan we vandaag zijn begonnen, maar wat nog lang niet klaar is.

Deze vraag bracht mij weer eens  terug bij een beroemd vliegersgedicht dat ik hier laat lezen. De dichter is heel jong gestorven (19 jaar oud) maar het gedicht verwoordt nog steeds het gevoel dat de meeste vliegers wel hebben maar niet durven uitspreken. En niet iedereen voelt echt het goddelijke zoals aan het eind genoemd, maar wel het mysterie..  Wordt vervolgd

High flight (an airman’s ecstasy)

 

Oh, I have slipped the surly bonds of earth

And danced the skies on laughter-silvered wings;

Sunward I’ve climbed and joined the tumbling mirth

Of sun-split clouds – and done a hundred things

You have not dreamed of; wheeled and soared and swung

High in the sun-lit silence. Hovering there

I’ve chased the shouting wind along, and flung

My eager craft through footless halls of air;

Up, up the long, delirious, burning blue

I’ve topped the wind-swept heights with easy grace,

Where never lark nor even eagle flew;

And while, with silent lifting mind I’ve trod

The high untrespassed sanctity of space,

Put out my hand, and touched the face of God.

 

John Gillespie Magee (1922-1941)

Tags , , ,
Categorieën Uncategorized

De viool… wat doet die moeilijk!

12/03/2015 //
4

.. ik speel nu bijna een jaar viool. En in dat jaar heb ik al veel ervaring opgedaan. Het instrument heb ik te huur van mijn vioolleraar; zo langzamerhand wordt het interessant om er een te gaan kopen. We hebben het erover. Inspelen van een nieuwe viool? Nou, als het een tweede-  derde- of tiendehands is, hoeft die viool niet meer ingespeeld te worden, dan is het meer een kwestie van wennen. Jij en de viool dus.

Misschien ga ik dat binnenkort meemaken. Tot nu toe speel ik nog steeds op dezelfde huurviool. Maar dat is al uitdagend genoeg.

Toen ik laatst deelnam aan een demo-middag van verschillende muziekleraren in Arnhem, kreeg ik van een van de andere deelnemers een opmerking over hoe ik mijn viool vasthield, dat was niet oké. Bij zo’n demo-middag kan je je voorstellen dat je doet “wat het is”  – op dat moment, en dat je niet op alle aspecten let. Maar daarna in de les komt het dan weer terug. De houding van de viool, hoe precies ten opzichte van je schouder? Je kin op het kinstuk? Je hand op de strijkstok? Je linkerhand die in een rare bocht de vingers op de snaren moet kunnen zetten? De afstand van je vingers op de snaren en het te korte elastiek daartussen?

En trouwens: de streek kan ook mooier en vooral de onafhankelijkheid van de linkerhand (de vingerzetting)en de rechterhand (de streek) zodat je geen haperingen hoort van de ene toon naar de andere.

Tja… ik wist het wel, maar hoe doe je dat?

Nu ben ik dus weer in een fase van techniek verbeteren: op al deze dingen letten, de toonladder oefeningen uit het nieuwe lesboek…

En ik realiseer me dat dit zo’n fase is waarin mensen afhaken.

Je ziet weinig vooruitgang, je moet investeren zonder veel opvallende succesnummers, Het doet pijn, die rekoefeningen. Als je niet oplet krijg je rsi-verschijnselen aan de hand waarmee je je strijkstok vasthoudt. (Vasthoudt? Nee, hanteren en regelmatig in beweging blijven..)

Redenen genoeg om te stoppen,

Maar ook redenen genoeg om door te gaan. Er zijn toch genoeg leuke ervaringen, en een motiverende leraar helpt er ook bij. De wekelijkse lessen van Martijn zijn een combi van spelen, samen spelen, praten over muziek en techniekaanwijzingen.

Ik ben nog nooit zo bewust bezig geweest met een leertraject. Misschien eens interessant om te veralgemeniseren naar leersystemen?

Tags , , ,
Categorieën Uncategorized

Rome – de eeuwige stad vol tegenstellingen

07/03/2015 //
0

Ik was even in Rome. Twaalf dagen heet dat; met aftrek van reisdagen tien. Want, ja, het is maar twee uur vliegen, maar ik vind vliegen altijd een frustrerende ervaring qua efficiëncy. Je moet er een paar uur tevoren zijn, en als het  Schiphol is moet je nog rekening houden met de storingen in de tunnel.  Je koffer geef je af (dat is trouwens lang geleden – de laatste jaren meestal met alleen handbagage gereisd) en daar moet je dus op wachten als je allang bent geland. En het principe van een vliegreis is in extreme mate wat over openbaar vervoer in het algemeen wordt gezegd: Het vertrekt van waar je niet bent en het brengt je waar je niet wilt zijn. Wat dat betreft is de trein in het voordeel: je komt hartje centrum aan. Meestal. Deze keer zat ik wat dat betreft redelijk goed: ik had een appartementje gereserveerd vlakbij station Trastevere, met een rechtstreekse treinverbinding van Fiumicini. Zo dichtbij dat elke trein op 10 – 80 meter van mijn huisje passeerde, afhankelijk van spoor 1 t/m 6. En dan voel je dat de nabijheid van een spoorlijn went, en een snelweg nooit. WP_20150221_016 Dat blokje links.. tweede unit, geel geverfd. Daar zat ik. Zo had ik ruim de tijd om die dingen te doen waaraan ik bij eerdere bezoeken aan Rome nooit was toegekomen: een paar excursies, en verder gewoon doelloos de stad doorsjouwen. En op zijn tijd een poosje lekker op mezelf met een boek, en mijn potje koken.

Die tegenstellingen dan. De buurt waar ik verbleef was niet bepaald luxe, hoewel ik denk dat een huisje daar al een flinke huur moet opbrengen. Mijn appartementje was onderdeel van een blok met een gezamenlijke buitendeur, en als ik zo even de constructie probeerde te begrijpen acht allemaal kleine woningen, 1 of 2 kamers. Af en toe hoorde ik buren aankomen of vertrekken over de mini-galerij. De gewassen lakens hingen aan de waslijnen in de binnenplaats, die nu (februari/maart) nog vrij kaal was maar de belofte van een groen paradijs in zich had, De winkeltjes zijn over het algemeen klein, overleven maar net, zo te zien. De straat slecht onderhouden; veel kuilen en gaten, opgelapt asfalt. Het eco-eiland (de afvalcontainers..) een concentratie van zwerfvuil. Om de hoek de Lungotevere (oftewel de straat langs de Tiber) met flats 9 hoog, groentestallen langs de kade, een parkeerplaats van 3 rijen dik kleine autootjes (dat is trouwens het algemene beeld, en de Smart wordt standaard dwars geparkeerd). De brug is met marmer bekleed. Langs de oevers huizen de daklozen in onduidelijke optrekjes. Aan de overkant een monument: het voormalige abattoir. Dat wordt herontwikkeld. Er is al een museum en een architectuuropleiding; aan een open eind een alternatieve vrijplaats. WP_20150222_014  WP_20150222_020

Een andere economie. Een wonderlijk agglomeraat van ijsbaan, moestuin, stalletjes (in het weekend); een winkel, horeca, kinderbibliotheek, fietsenmaker en andere kleine bedrijfjes. Centraal in het complex een bamboesculptuur. WP_20150222_012  WP_20150222_050  WP_20150222_035 En loop je er aan de andere kant uit, ben je weer gewoon in een woonwijk…. met een bizarre wandschildering. WP_20150222_044

Bij mij om de hoek de zondagse vlooienmarkt Porta Portese; mijn huisbazin waarschuwde me voor zakkenrollers. “neem geen tas mee!” Niets waargenomen qua criminaliteit, wel veel interessante handel!

WP_20150301_013

Ik heb veel met de bus gereisd in Rome. De buslijnen lijken niet erg rationeel gelegd, maar als je bij een halte staat is het heel duidelijk: op een groot bord staat de hele lijn: begint hier eindigt daar, lijstje om de halte waar je nu bent. O, er staat wel iets op waar ik zou willen zijn… Dus ik stap in en geniet van het beeld van de stad. Ik rammel de vullingen uit mijn kiezen als de bus weer eens een straat treft die echt héél slecht onderhouden is. En dat is geen uitzondering! Als je dit meemaakt tel je je zegeningen als bewoner van Nederland. De openbare ruimte is goed verzorgd in de grote toeristische centra (en ook daar valt af en toe een steek, een gat in de weg met een hek eromheen..) maar daarbuiten is het behoorlijk treurig.

Er is al veel gerestaureerd in Rome, en het restaureren gaat nog steeds door. Ik hoorde ook wel commentaren dat het nooit af komt. Ja, dat klopt. Op elke straathoek vind je oudheden. Sommige zijn al ontdekt en als officiële scavi in ontwikkeling, andere zie ik met verwondering aan: alles werd hergebruikt dus als je met een pand bezig was en je had nog een zuiltje liggen… verwerk het gewoon. De officiële reden dat er nog steeds maar twee metrolijnen zijn: De plannen zijn er wel maar we komen steeds weer in gebieden terecht die archeologisch belangrijk zijn… Ja, dat is zo in Rome.

De rijkdommen van de Vaticaanse Musea. Hier een zithoekje in het appartement van de Borgia’s WP_20150226_035 De luxe van de Via del Corso en de Via del Babuino. Wie kan daar kopen? Buitenlandse toeristen die ook dertig euro (cash – helaas niet bij me)  kunnen neerleggen voor het barokconcertje in het palazzo, de kleine groep Italianen die het getroffen heeft. De expats die werken bij de FAO. Overigens herinnerde ik me van lang geleden dat het hoofdkantoor van de FAO aan de noordkant van Circo Massimo ligt, dus toen ik daar toch in de buurt was wist ik bijna zeker dat daar een rij aardige lunchgelegenheden zou zijn, en dat was ook zo. WP_20150228_006 Circo Massimo WP_20150228_007 Het hoofdkantoor van de FAO – met banner ter gelegenheid van het Internationaal Jaar van de Bodem.

Loop je ten noorden van het Colosseum een stukje door: luxe wonen daar, en onverwacht een heel rustig park met straatnamen van linkse helden. WP_20150228_019  WP_20150228_022 De oude wijken waar men verdient aan de toerist – en terecht – met een pizzeria of een winkeltje. Waar je dan ook een onderdeel van het Ministerie van Onderwijs aantreft met een prachtig ritme van airco’s. WP_20150302_024 Die wijken die niet in de gratie zijn. – jammer maar helaas. Daar trof ik bijvoorbeeld wel een groot pand met de deur open en een stuk of wat gebruikers op A4’s aangegeven.

WP_20150302_004  WP_20150302_003

Als toerist beperkt je stadsbezoek zich meestal tot het oude stadscentrum. De herontwikkeling met 8hoge flats – daar kijk je dan een beetje omheen. De buitenwijken zie je als je op excursie gaat naar een bestemming buiten de stad. De bus naar Tivoli vertrekt bij metrostation Rebibbia, het eindpunt van metrolijn B. WP_20150225_043 Dat is weer heel wat anders! Mix van hoog- en laagbouw, rijtje winkels met horeca, sportschool, parkje. Niet luxe maar wel verzorgd.

Dit was een beeld van 12 dagen en het is me goed bevallen op de locatie waar ik zat. Maar waar zou ik willen / kunnen wonen als ik een jaar in Rome zou verblijven? Ik zou het nog niet weten…

Tags , , , , , ,
Categorieën Uncategorized

Larger than life

04/02/2015 //
1

WP_20150130_002

Laatst, op een mooie dag met hoog water in de IJssel (hierboven bij Zutphen),  bezochten we Museum De Fundatie in Zwolle. http://www.museumdefundatie.nl/  Twee interessante tentoonstellingen:

De ene, Closer,  bestaat uit schilderijen naar foto, door Tjalf Sparnaay. De andere: In search of meaning, mensbeelden in globaal perspectief- waarover misschien later.

Closer: Megarealisme. Groot!

Zijn er posters?

Nee , alleen die van de tentoonstelling, met tekst.kroket Rutger

Wel ansichtkaarten.

Maar ja, dat luikje met die kroket

Geschilderd op formaat 60×45.,,,

Op een ansichtkaart is het precies standaard kroketformaat.

Zelfs een beetje aan de kleine kant.

(Deze foto  is – evenals enkele van de volgende – gemaakt door Rutger Siskens)

De realistische afbeeldingen van al die gewone dingen – maar dan heel sterk vergroot – deden me denken aan de colleges van Rob van Gerwen: In Plato’s grot. http://www.consiliumphilosophicum.nl/2015/hovo_grot/
Het onderwerp is Film en filosofie, en de rode draad die Rob van Gerwen voor deze tien colleges, elk rondom een integraal vertoonde film, heeft gekozen is Waarnemen. Wat zien we eigenlijk?

De mensen die in de grot van Plato verbleven zagen niet de echte wereld, maar de schimmen van de echte wereld, die op de wand van de grot zichtbaar waren. Wat we op film zien heeft een vergelijkbaar karakter: het is plat, de meeste zintuigen worden niet bediend.

Hoe is het nou om die enorm vergrote etenswaren en tafelgerei (en vazen met tulpen, of platgetrapte colablikjes)  te zien? Is dat realistisch, of zelfs megarealistisch, zoals Tjalf Sparnaay het noemt? Prikkelt het de fantasie, associeert het? Ja, voor mij wel! Het is interessant om de techniek te bestuderen, maar het werk wekt ook associaties op: Pavlov werkt bij het ene spiegelei beter dan bij het andere broodje, maar ook het vaatwerk associeer je met eigen ervaringen. Net zoals je bij een film vaak je eigen associaties hebt – hoewel dan vaak “het boek toch beter was”.

broodje ham Rutger    speigeleieren Rutger

Na afloop van ons bezoek dronken we een biertje in de foyer van Odeon, waar kennelijk iets aan de hand was.
Ah… Politiek café, campagnebezoek, D66, met als gast Alexander Pechtold.
Beveliging?? We zagen hem niet binnenkomen. De artiesteningang misschien. Toch simpel, de ‘mogelijke volgende premier’  zomaar in het wild.
Er was een podiumpje, aangekleed met een paar silhouet / zwart-wit figuren. Plato’s grot… hoe waarheidsgetrouw en driedimensionaal is politiek eigenlijk?

We deden er nogal lang over om een leuke eetplek te vinden. Uiteindelijk kwamen we terecht in Bistronomie Vidiveni. http://www.vidiveni.nl/website/home .Geweldig eten, leuke omgeving, en een goed doel: (wa)jongeren en anderen op gesubsidieerde leerwerkplekken. Voor ons een succes! De ruimte is mooi: licht, ruim, tafeltjes comfortabel op afstand van elkaar. Het eten was echt (ja, ook écht echt: varkensnek, staartstuk van het rund, regionale toevoegingen) – heerlijk en creatief opgediend. Aardige bediening die eerlijk zegt dat ze voor een wijnadvies even haar meer deskundige collega gaat raadplegen.  Een lekker en leuk plateau Nederlandse kazen leeggesnoept met mijn zoon, Echt eten, en op ware grootte. Zonder de herkenbare standaardisatie van Tjalf Sparnaay; die fotografeerde juist het gewone: broodjes kaas / gezond; gebakken ei, slakom en een heel vies flesje ketchup. Dat alles dan ook nog eens opgesteld als landschap.

WP_20150130_006   WP_20150130_005

WP_20150130_004

Maggi… ik herinnerde het me van meer dan 50 jaar geleden, maar niet dat er zo’n dopje op zat met een lipje, zodat het niet zoekraakt. Raakte het dopje vroeger zoek? Ik weet het niet meer. Maar de afbeelding van het maggiflesje én een paar van die glazen flesjes brengen me zomaar terug in de jeugdherinneringen. Die afwasmachine hadden we toen nog niet, dat is van véél later…

De tentoonstelling Closer is in Museum De Fundatie t/m 6 april 2015.

flesjes Rutger              WP_20150130_003

Tags , , , , , , ,
Categorieën Uncategorized

Een nogal droog onderwerp – maar toch. Mijn ervaring met Nuon persoonlijke info- app

10/01/2015 //
3

Of ik wou deelnemen aan een proef. Mail  van 17 december: Uitnodiging test Persoonlijk Energie Inzicht.

Ik wil dat wel proberen. Sinds ik zonnepanelen heb was een slimme meter nuttig. Een klassieke draaischijfmeter was nog beter geweest, maar die was al eens vervangen door een minder snuggere moderne meter. Die registreerde geen teruglevering, dus ik was wel zo’n beetje genoodzaakt om een slimme meter te nemen. Bij aflevering vroeg ik de monteur: waar kan ik nou mijn persoonlijk wachtwoord instellen?

Huh?

Ja, want ik hang nu met mijn hele hebben en houwen aan Internet, en wie is verantwoordelijk voor de beveiliging?

Dat weet ik niet hoor…

Na enig zoeken bleek Nuon de vakgroep van Jacobs (Radboud University) http://www.cs.ru.nl/B.Jacobs/    te hebben ingeschakeld en dat geeft enig vertrouwen. Dus ik accepteerde mijn Slimme Meter. Braaf noteer ik zelf wekelijks de meterstanden die hij mij geeft: verbruik hoog/laag ; teruglevering hoog/laag. Nog niet echt slim maar wel inzichtelijk.

slimme meter

En nu dus het aanbod om een app Persoonlijk inzicht te proberen.

Ik wil dat weleens zien,. Helpt dat echt om je verbruik beter te beheersen, en hoe zit het eigenlijk met de privacy-aspecten?

Ik accepteer het aanbod en vanaf 22 december is het rond (mijn registratie afgerond). Op 30 december krijg ik bericht dat mijn account actief is.

30 december

Vandaag kreeg ik de persoonlijk inzicht – app aangeboden, met gebruikersnaam = mailadres en een wachtwoord dat ik meteen mocht veranderen. Voorwaarde: we verzamelen alleen deze gedetailleerde info zolang u het goed vindt; als u wilt stoppen we meteen.

Volgende scherm: overzichten zonder informatie; ook over 29 december alles op nul. Er zijn wel grafieken in beeld. Wat zijn dat voor grafieken; met welke informatie wordt vergeleken? Kan ik niet meer terugvinden. Er staat ook geen info bij of legenda.

Nog even doorgezocht.

Aha!

Er is een grafiek gemaakt van mijn gebruik in de voorafgaande week / maand. Vanaf 15 december. Dus dat is al verzameld voordat ik toestemming had gegeven? Even nazoeken…  uitnodiging dateert van 17 december; registratie afgerond op 22 december.

Trouwens wel inzichtelijk: koken voor eetclub en familie kost veel elektra… en maar heel weinig teruglevering in december. Zowel hoog als laag wordt per dag geregistreerd.

1 januari

Gisteren lukte het om op m’n IPad de app te demonstreren aan een vriend waar ik logeerde; vandaag werkte het niet meer op mn iPad. De inlogpagina bleef om een wachtwoord vragen terwijl ik dat net had ingevoerd.

Inmiddels weer thuis op desktop, en nu krijg ik meer informatie:

“Failure of server APACHE bridge:

No backend server available for connection: timed out after 10 seconds or idempotent set to OFF or method not idempotent”

Maar even aanzien tot morgen. En dan eventueel een mail aan NUON sturen…

Maandag 5 januari

Heb ik gedaan, en het ook op Twitter gemeld. Op Twitter kreeg ik n vraag: Heb je de storing ook aan het contactadres (in de mail) gestuurd? Daar zitten de techneuten achter…

Vandaag was dus de eerste werkdag, nog eens even geprobeerd, maar geen resultaat. Wel een inlogscherm maar het pakt niet.

Ik probeerde zopas (eind van 5 januari maar inmiddels 6 januari ) het screen te printen / opslaan; dat lukte niet erg maar al doende trof ik ineens een hele map aan met NUON-files… Het is nu 0.34; dus ik ga dit later maar eens uitzoeken. Heb ik zelf besloten dat deze map op deze plaats is terechtgekomen?

6 januari

Kreeg een melding dat het waarschijnlijk vandaag weer mogelijk zou zijn om in te loggen.

En inderdaad: hij is er weer! (om 10 uur al; de uitwerkingen zijn bezig en er is steeds meer te zien) .

Leerzaam: de kookpiek, de logés-douchepiek… En het nachtverbruik? Koel en vries, pomp cv (bijna niet, want gas is minimaal), tv boven? Displays?

Wat wordt trouwens als “vorige periode” gezien? Op de datum 31 december staat een flinke teruglevering; voor de vorige periode wordt die ook aangegeven. Maar de dag ervoor (30 december) was er geen teruglevering. Wel op 29 december; daar “voorafgaande periode” nul. Op 28 december was er echter wel teruglevering.

27 december teruglevering  0 “vorige periode “  een kleine , met als max -0,39.

24 december, een week vóór 31, was er geen teruglevering!

Verder wat zitten puzzelen met de ‘kookpiek’ (elektra rond 18.00/ 19.00; verschillen niet verklaard tot nu toe; al te lang geleden door de storing. Uitzoekprogramma.. oven , magnetron , kookplaat? )  en het ‘nachtdal’ + opwarming; het basisniveau.

Basisniveau:

Oudejaarsavond tot nieuwjaarsdag 18.00 was ik niet thuis. Elektra per uur: 0,279 kwh. Koelen & vriezen, pomp van de verwarming; keukenverlichting; vanaf 16.00 de lamp in de kamer. Oudejaarsdag tot 11 uur: 0,34 kwh; verschil: radio, computer, ganglamp etc. Beeld oudjaarsdag zonder kloklamp: niet te zien vanwege flinke teruglevering!

Opwarmpiek:

Nachtstand is geprogrammeerd op 12 graden; nieuwjaarsnacht waarschijnlijk 15 graden. Kouder is voordelig.

Kleine twitterconferentie met @nuon: Het is nogal privacygevoelig…

Referentie naar vorige periode.. een eerste indicatie:

Negen-uur gaspiek (opwarmen)  4 januari : “vorige periode” 0,88.

Dat was het ook op 2 januari! Loopt de “vorige periode” altijd 2 dagen achter? Klopt toch niet met eerder onderzoek..Of zijn ze nog aan het ontwikkelen?

Kookpiek-onderzoek

Door de storing moeilijk meer te reconstrueren.

4 jan                       1,76

3 jan                      1,32 en nog twee uur later: 1,2 en 1,1

2 jan                      2,07

1 jan                      1,18

Etc… Ik kan er nog niks mee

 

8 Januari ’s avonds: Er is nog geen informatie later dan 4 januari beschikbaar.

Omdat ik nu weet dat de meerwaarde toch wel zit in snelle feedback is dat een nadeel.

10 januari ochtend : de info over 5 januari is er! En ook 6, 7, 8. Dus weer verder op onderzoek uit, later vandaag. Hé! Bij elektra is de teruglevering nu buiten beeld! Wel in de weekoverzichten van Dashboard. En de referentie lijn idem. Maar ja, die was ook onlogisch.

Beeld tot nu toe:

Aan verbruik per dag / uur is heel goed te zien wat er gebeurt, met hoeveel mensen je thuis bent, hoe laat je eet. Een patroon is zo herkend. Via een gehackt programma uitzoeken welke gebruikers met vakantie zijn is heel eenvoudig. En wat er nog meer te bedenken is aan nuttig onbevoegd gebruik.

Ik vind het handig om eens een paar weken te kijken (mits actuele info, omdat je het echt moet kunnen relateren aan je gedrag) en er lessen uit te trekken voor gebruik. Bijvoorbeeld of je `s nachts de verwarming echt laag zet of toch wat hoger laat staan; eeuwig discussiepunt. De thermostaat die ik heb zorgt voor zo zuinig mogelijk gebruik als je het voorgeprogrammeerd doet, maar met de hand de cv wat lager zetten als je een paar uur weggaat is toch de moeite waard. En of het slimmer is om de wasmachine in het weekend te laten draaien of door de week als de zon op je panelen schijnt. “?”

De consequenties van het aanlaten van wat verlichting; het gebruik van de oven; dan kies je er alsnog voor maar dan weet je wat het je kost en wat het je waard is.

Maar dan weet je het wel weer even. Na zo’n onderzoeksperiode is informatie per 2 maanden wel weer genoeg.

De risico’s van de gedetailleerde informatie-opslag zijn mij dan toch te groot.

Wat doen trouwens al die dingen in Mijn documenten – en wel in een heel specifieke map? Nuon_files, en niet zomaar als eerste subniveau van Mijn Documenten…

Heb ik ze daar een plaats gegeven of is dat automatisch gekozen? Wat zit er in ? Ik kan ze nl niet lezen… Voelt niet prettig! Allemaal voor het laatst gewijzigd op 6-1

Tot zover mijn bevindingen.

Enkele vragen:

  • Definities;
  • referentieperiode (de vorige dag óf een hele week geleden lijkt me zinniger dan 2 dagen geleden);
  • wat doen die dingen in mijn map Nuon_files ;
  • hoe zit het met de tijdigheid?
  • En vooral: de beveiliging!
Tags , , , ,
Categorieën Uncategorized

De Arnhem agenda van de toekomst – een ontwerpproces

09/01/2015 //
6

Ik woon niet in Arnhem, maar ik leef er wel – voor een deel. Ik woon in Velp. Zo’n gemeente die gebruik maakt van de voorzieningen van een centrumgemeente, in dit geval Arnhem. Theaters en andere culturele activiteiten, ziekenhuis, scholen, gespecialiseerde winkels, je weet wel.

Ik leef mee met Arnhem. Als daar een referendum is, bijvoorbeeld over de haven  of het Kunstencluster, dan zou ik zo graag meestemmen.. maar dat mag niet.

Eerder heb ik deelgenomen aan een project voor maatschappelijke ontwikkeling in en voor (een wijk van) Arnhem, en dan was het regelmatig een probleem dat je geen ingezetene was. Dus werd je met argwaan bekeken. Wat mo(e)t je? Doe je dit zomaar belangeloos, omdat je een droom hebt? Sorry maar je status is nul.

Nu ben ik al een paar jaar actief in het initiatief Bep en Fatima; een gratis coachingsproject in Arnhem e.o. door vrouwen voor vrouwen die maximaal een minimumloon hebben en hun situatie willen verbeteren. http://bepenfatima.weebly.com/

Zo kom ik weer in aanraking met de kansarmen van deze stad. Heel leerzaam! Daar heb ik eerder al over geschreven.

En dan komt op Twitter zomaar de Arnhem Agenda voorbij.   Een verdiepingsbijeenkomst over Samenwerken en de Menselijke Maat. Voor mij triggert het ervaringen in B&F context. Maar hoe zit het project in elkaar en kan ik gaan deelnemen?

http://www.arnhem.nl/Politiek_en_organisatie/Burgemeester_en_wethouders/Arnhem_Agenda

Er is een startbijeenkomst geweest in november, met professionals en ad random uitgenodigde burgers. Daar kwam een vervolg uit van 5 thema’s waarvoor een verdiepingsbijeenkomst kon worden georganiseerd, en dan komt er een brede bijeenkomst op 19 januari waar alles weer bij elkaar komt en de Agenda voor de Toekomst, in belangrijke mate door de burgers ontwikkeld, aan het gemeentebestuur wordt gepresenteerd. Hiero! Doe er je voordeel mee! Knappe jongen die als gemeentebestuur nog veel afwijkt van dit pakket.

Vandaag nam ik deel aan die verdiepingsbijeenkomst, en het was fijn om te doen. Mijn Bep en Fatima was bij sommigen al bekend en anderen vonden het een geweldig initiatief. Mijn ervaring van wat er aan de basis van de kansarmen echt gebeurt was een eye-opener. Het verschijnsel Bejegening werd na enige toelichting herkend als belangrijk. Er werden verbindingen gelegd met initiatieven van allerlei aard, en we ontwikkelden plannen om de verbindingen te verbeteren, zichtbaar te maken. Maar ook de vraag van het vertrouwen: het openstaan voor de zienswijze van de ander en de (h) erkenning van de eigen positie in het systeem (“Waarvoor zit je er eigenlijk?”) en mag dat er zijn van je meerdere. Waar zijn die regels voor bedoeld en hoe kan ik er ook mee omgaan?

Het gaat uiteindelijk allemaal om kennen en erkenning van de mens tegenover je, Als professional tegenover de cliënt en omgekeerd, als politicus tegenover de burger, als burgers onderling.

We maakten onder andere deze bloem: WP_20150109_001

Uiteindelijk maakten we ook praktische plannen om deze principes praktisch te maken.

En wat een mooie omgeving was het, waar deze ontmoeting plaatsvond:

http://www.casa-arnhem.nl/showroom-arnhem  Een voormalige voetgangersdoorgang, daarna gebruikersruimte, die werd afgesloten en daarna ingericht als culturele hotspot. Mooi! WP_20150109_003

Tags , , , , , , ,
Categorieën Uncategorized

Hoe is het om in armoede te leven?

13/12/2014 //
1

Vandaag had ik een afspraak met een (al enkele jaren) bevriend stel; hij is al meer dan 20 jaar geleden uit Iran gevlucht als politiek vluchteling; zij kende hem al uit die tijd en is een paar jaar geleden met hem getrouwd. Stevig bezig geweest met inburgeren, taal leren en de Nederlandse nationaliteit verwerven.. (een paspoort kost dan nog eens ruim € 800, -)

Als vreemdeling heb je minder kansen; een academicus in eigen land (alpha: historicus) wordt zomaar ongeschoolde in Nederland. En zo zit je na al die jaren nog op het minimumloon.

Voorafgaand aan de afspraak van vandaag stelde ik een nogal onfatsoenlijke vraag: Ik wil graag weten hoe het is om in armoede te leven.

Mijn vriend gaf daar ruimhartig antwoord op.

Het kan, maar:

Je moet niet denken in termen van de levensstandaard van de gemiddelde Nederlander.

  • altijd zoeken naar de goedkoopste producten
  • nooit uit eten
  • nooit uitgaan in het weekend
  • niet drinken, hooguit 1x per maand
  • geen vrienden ontvangen
  • reserveren voor tegenvallers

Als je dat niet doet raak je maar al te gemakkelijk in de problemen: bij het minste of geringste kan je niet anders dan schulden maken en dan is het eind zoek.

Hij kent de mensen die hier niet mee kunnen omgaan. Die leven een tijdje luchtig maar komen in moeilijkheden; de schuldsanering wacht – als ze daar al worden toegelaten.

Hij kent ook de allochtonen die net iets meer verdienen  – en dan tot verbazing en zelfs ergernis van hun Nederlandse vrienden een huis kunnen kopen. “Mijn zoon kan geen huis kopen!” Sparen voor een huis vergt dezelfde spaarzaamheid die mijn vriend praktiseert, maar nu als je al wel wat meer verdient.

Ik bewonder hun discipline.

En ik neem deze ervaring mee in gesprekken die ik heb met de mensen van de rijke kant van Nederland, de machtigen, degenen die bepalen dat het allemaal nog wel wat minder kan – zonder te weten wat het betekent om jarenlang  van een minimuminkomen te leven.

Dank je wel vriend!

Overigens is daar onlangs over gepubliceerd: rondkomen van een minimum-inkomen is een dagtaak!

https://decorrespondent.nl/511/Waarom-arme-mensen-domme-dingen-doen/27139458346-827d4291

Tags , ,
Categorieën Uncategorized

Beetje de weg kwijt…

09/12/2014 //
0

Vandaag ging ik, ter voorbereiding op een optreden van mijn koor, op zoek naar een nieuwe woonlocatie. Een complex met aanleunwoningen, net geopend, met 24 appartementen. We zullen daar in januari gaan zingen.

Gezocht op Internet, hun webpagina… “ongeveer 300 meter achter onze hoofdvestiging”.

Het adres opgezocht op Google maps: nog niet te vinden…

Ik weet het wel zo ongeveer. Op de afgesproken tijd rijd ik er naartoe. Het is ook nog mistig vandaag… ik weet van de webpagina hoe het pand eruit ziet, maar ik herken niets. Er loopt een vrouw met een hond. Weet u misschien… ze weet niets, zoekt ook op haar telefoon. Ik heb het al opgegeven, stap weer in, en dan zegt ze: Het Maisveld.. kijk, dat is hier…

En zo kom ik toch ineens bij het pand dat ik herken van de website.

We hebben een leuk overlegje met de vrouw die de activiteiten aan het organiseren is. Nog maar net begonnen.

Als we de ruimte verkennen, het Atrium, zijn we meteen enthousiast. Ja, hier willen we graag zingen, met of zonder publiek!

Een vrouw klampt me aan. ze is op zoek naar een adres… ze noemt me de straatnaam. Haar kinderen zijn daar misschien. Ik heb geen idee, zoek het op op mijn telefoon. O, dat is wel een eind weg… Langzamerhand begin ik te begrijpen dat ze net zo goed de weg kwijt is als ik. Via de activiteitenbegeleidster en de verzorging wordt ze teruggebracht naar haar appartement.

Alles is ook nog zo nieuw..

Tags , ,
Categorieën Uncategorized

Locatietheater Geitenkamp

16/11/2014 //
0

kamp en geit

Vrijdagavond bezocht ik het project http://kampengeit.nl/ (vanmiddag laatste voorstellingen)

De Geitenkamp in Arnhem is sowieso wel een bijzondere buurt. Amsterdamse school huizen, veel hellingen vanwege de ligging op de stuwwal die de laatste IJstijd bij ons achterliet. Een buurt met een schisma tussen oorspronkelijke Ernemmers en import. En het is wel de vraag in hoeverre die kloof met dit kunstproject succesvol is overbrugd. In mijn excursiegroep gehoord: “Ik hoor hier geen enkele Ernemmer” . Maar ja, in elk geval de mogelijkheid werd geboden door theatergroep De Plaats, en het was al de tweede keer!

http://theaterdeplaats.nl/actueel . En wijkbewoners en andere locatiebeheerders stelden hun huis of object ter beschikking.

Elke avond drie routes, met in elke route 5 locaties. Poeh! In een paar maanden dus 15 voorstellingen opgezet… die dan per avond 5x gespeeld worden. En toch steeds weer fris… Wij liepen Route Geit http://theaterdeplaats.nl/seizoen2014/kampengeit2014/kg2014routegeit

Ik was er met een gezelschapje van 4 personen waarvan 1 op de Geitenkamp woont. Zij was er de dag tevoren ook al geweest en had het plan nog 2x te gaan. Alle routes meemaken, elke dag gasten meenemen. Ik herken dat van mijn 2 passepartouts voor de Sonsbeektentoonstelling in eerdere jaren…

De vijf locaties die ik bezocht: twee woonhuizen, drie  openbare locaties. Daarvan was één een jongerencentrum waar een film werd vertoond met drie interviews van wijkbewoners, gedaan door een jongere en gefilmd door twee anderen.  https://twitter.com/CineCuisineNL is hun productiebedrijf!

Er werd gezongen en gedanst,  op sommige momenten een gigantische spanning opgebouwd, en bij de zgn Toneelvereniging een stuk opgevoerd met de nodige dubbele bodems. Wat een talent in de Geitenkamp!

Het is vier dagen cumulatie van een paar maanden ontwikkeling; Theater De Plaats heeft wijkbewoners uitgenodigd, uitgedaagd, gecoacht, maar ze  hebben het zelf gedaan!

Als organisatiemens denk ik dan weer even door:

1) hoe is dat georganiseerd en

2) wat zijn de gevolgen?

ad 1)

De manier van organiseren verdient navolging! Zo’n buurt wordt beetgepakt er er ontstaan prachtige dingen. Nadat iemand in de buurt heeft bedacht dat het een goed idee zou zijn om dit proces te starten…Wat meehelpt is dat Theater De Plaats al meer producties heeft gedaan in de omgeving. De Plaats noemt dat in het programmaboekje ‘sociaal artistieke projecten’. Lokaal talent wordt uitgedaagd. Zowel acteurs, zangers en dansers als locatiebeheerders / bewoners. Op onze route troffen we bijvoorbeeld een koffiehuis, Koffie salon Scala, met een leuk terras en een aangename sfeer. Door deelname als locatie komen er toch per avond 60 mensen, potentiële nieuwe klanten langs, die het fraaie terras ervaren, even een kwartiertje de sfeer in de koffiebar proeven en  en passant een muzikaal theaterstukje  gepresenteerd krijgen dat je 3x op het verkeerde been zet. Uiteindelijk een mooie, niet bepaald roodharige,  Schotse man die – onder zijn winterjas stijlvol gekleed in een kilt – de twee dames (Geitenkampse resp.  vermoedelijk Oosteuropese) verleidt tot zang en dans  – spelend op zijn bagpipes! Niet te geloven! We nemen aan dat er onder begeleiding van theater De Plaats gebrainstormd is, dat de ontwikkeling van de scènes is ondersteund  en dat er technische aanwijzingen zijn gegeven. Maar de kunst is om het authentiek te houden.

ad 2 ) Wat zijn de gevolgen?

Goede vraag! Dat zouden we over een jaar nog eens moeten onderzoeken. De ervaring van vorig jaar was kennelijk positief genoeg om het nog eens te doen.

Onze Geitenkampbewoonster heeft er in elk geval een goed gevoel aan overgehouden: O, deze mensen wonen ook in mijn buurt!  Vanaf nu kom je ze tegen bij de bakker en dat voelt vertrouwd. Je hebt toch samen iets beleefd, en voor de deelnemers, zowel spelers als vrijwilligers: iets neergezet. Is er nu meer verbinding ontstaan in de buurt, waar autochtone Geitenkampers en import toch een beetje langs elkaar heen lijken te leven?

Tja, hoe meet je dat…..

Tags , ,
Categorieën Uncategorized
« Oudere berichten
Nieuwere berichten »